ΤΟ
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΗΡΥΣΣΕΙ ΑΘΩΟ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ
Κατηγορείστε κύριε ποιητὰ ἀπὸ τὴν Ἀρχαιολογικὴν Υπηρεσία ὅτι αὐθαιρέτως καταλάβατε
τὴν σπηλιὰν ἡ ὁποία βρίσκεται εἰς τὴν εἴσοδον τῆς πόλεως
καὶ αὐθαιρέτως
μὲ ἀρχιτεκτονικὰς καὶ οἰκοδομικὰς παρεμβάσεις ἐπιχειρήσατε
παρανόμως νὰ τὴν μετατρέψετε, ἀπὸ ἔργον τῆς φύσεως, εἰς κατοικίαν σας.
Παραβιάσατε οὔτω τὴν κειμένην Νομοθεσίαν,
καθὼς ἐπίσης προσβάλατε
τὴν ὑπόστασιν
καὶ τὸ κῦρος τῆς ἐν λόγῳ Δημοσίας
Ὑπηρεσίας, ἡ ὁποία πλεῖστα ὅσα ἔχει προσφέρει
εἰς τὸν πολιτισμὸν τοῦ ἐξόχου λαοῦ μας ἀποτελοῦσα λαμπρὸν παράδειγμα εἰς τὴν ἐπικράτειαν· ἐπιπροσθέτως, σταθήκατε ἀσεβὴς ἔναντι τῆς κοινωνίας, ἡ ὁποία αἰῶνας ἐπὶ αἰώνων, ἀκόμη καὶ κατὰ τὴ διάρκειαν κατοχῆς ἀπὸ ξένας κι ἐχθρικὰς δυνάμεις, προστατεύει τὴν σπηλιὰν τῆς πόλεως
ἀπὸ ποικίλους
βανδαλισμοὺς
καὶ ἀνεπανορθώτους καταστροφὰς ἐντὸς καὶ πέριξ αὐτῆς.
Μολύνατε μὲ τὴν παράνομον καὶ βάναυσον ἐνέργειάν
σας ἕν ἐξαίρετον
μνημεῖον τῆς φύσεως ποὺ γιὰ τὴν φιλοτέχνησίν του ἐδαπανήθησαν
μὲ δεξιοτεχνίαν ἀπαραμίλλου φυσικῆς ἀξίας δυνάμεις πέραν τῶν
δυνατοτήτων τοῦ λογικοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων
– ἀπροσδιορίστων ἐπακριβῶς.
Ἐν γένει καταρρακώσατε τὸ κῦρος τοῦ σεβαστοῦ
μας Κράτους μὴν ὑπολογίζοντας τὰς θυσίας
τῶν γενεῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ
Λαοῦ
- ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τῆς δεδοξασμένης Ἐθνικῆς Παλιγγενεσίας
- ὥστε νὰ χαίρει ἐκτιμήσεως
εἰς τὴν Εὐρώπην καὶ τὸν Κόσμον
ὅλον.
Ἀμαυρώσατε καὶ αὐτὴν ταύτην τὴν προγονικὴν προσφορὰν ὡς πρὸς τὰς ἐπιστήμας, τὰς τέχνας – τὸν πολιτισμὸν συνολικά, τὸν ὁποῖον ἔκαμεν ἀπὸ τοὺς χρόνους τῆς Ἀναγεννήσεως ἤδη σημαίαν
της σχεδὸν σύμπασα
ἡ ἀνθρωπότης ἀποτίουσα
Φόρον Τιμῆς εἰς τὸ μεγαλειῶδες Πνεῦμα τῶν γεννητόρων μας!
Καταγγέλλω
κύριε πρόεδρε ἐνώπιον τοῦ σεβαστοῦ
δικαστηρίου σας καὶ τῆς κοινωνίας γενικότερα
γιὰ αὐθαίρετη,
αὐταρχική, φασιστική,
ἀντιεπιστημονική, ἀντικοινωνικὴ
ἕως καὶ ἀπάνθρωπη τὴν ἐν λόγῳ Δημόσια Ὑπηρεσία
…
Μᾶς ξαφνιάζετε κύριε ποιητά· ἡ Ἀρχαιολογικὴ Ὑπηρεσία
εἶναι καθ’ ὅλα καὶ ἀπολύτως νόμιμος Ὑπηρεσία
τοῦ Κράτους!
Καταγγέλλω
τὴν Ἀρχαιολογικὴ Ὑπηρεσία,
ἡ ὁποία, κύριε πρόεδρε, βεβαίως λειτουργεῖ βάσει τῶν Νόμων ὡστόσο, εἴτε παρέσυρε, εἴτε ἐξεβίασε τὸ Νομοθέτη στὴ συγκεκριμένη νομοθέτηση
λόγῳ τῆς αὐταρχικῆς καὶ ἐγωκεντρικῆς ἀντίληψης καὶ ἐξουσιαστικῆς συμπεριφορᾶς τῶν πρωταρχικῶν μελῶν τῆς ὁμάδας ποὺ ἀποτέλεσαν τὴ μαγιὰ καὶ ἐξελίχτηκαν σὲ μεγαθήριο πού -
φεῦ - ὡς
κράτος ἐν κράτει καταδυναστεύει τὴν
κοινωνία καὶ ταλαιπωρεῖ τὸν ἁπλὸ πολίτη.
Βέβαια, ἐκεῖ ποὺ θέλει, ἢ δὲν βλέπει
ἢ κάνει ὅτι δὲν βλέπει!
Δυστυχῶς, μία ἀπὸ τὶς δυσπλασίες τοῦ διαφθαρμένου Κράτους
…
Δυσπλασίες;
Μᾶς ἐκπλήσσετε
κύριε ποιητά!
Τί ἐννοεῖτε;
Διεφθαρμένο
Κράτος; Μᾶς θίγετε
– καὶ θά ὑποστεῑτε κυρώσεις!
Πῶς τολμᾶτε ἐντός, μάλιστα,
τοῦ Ναοῦ της Δικαιοσύνης;!
Ἡ Ἀρχαιολογικὴ Ὑπηρεσία
κύριε πρόεδρε διαπιστώνω
πὼς αἰσθάνεται
καὶ συμπεριφέρεται ὡς
κυρίαρχη τοῦ πολίτη καὶ τῆς κοινωνίας
γενικότερα.
Δυστυχῶς γιὰ ἐκείνη, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν κοινωνία, πιστεύει ὅτι
ἡ ἐξέλιξη τοῦ ἀνθρώπου
ὡς εἴδους σταμάτησε
μὲ τὴν ἐμφάνισή της ἢ ἐπιθυμεῖ
διακαῶς νὰ ἐπιβάλει αὐταρχικὰ
τὴν θέλησή
της ὡς ὁρόσημο.
Ἔχει διαμορφώσει ἢ ὑιοθετήσει μιὰ ἀρρωστημένη ψυχολογία
ἐπὶ τῆς ὁποίας οἱ ἐξέχοντες ἐρευνητὲς τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης πρέπει νὰ
ἐνσκήψουν καὶ διεξοδικὰ διερευνήσουν τὶς πηγές,
τὰ αἴτια, τὰ περιρρέοντα
συμβάντα, τοὺς ἐπηρεασμούς – ὅλες τὶς παραμέτρους,
ἐσώτατες ἢ ἀπόμακρες, ὑπαρκτὲς ὅμως, ποὺ τὴν ὁδήγησαν
στὴν ἐξωκοινωνική
της τοποθέτηση,
καταλήγοντας σὲ πορίσματα πρὸς ὁλικὴ καὶ μόνιμη ἴασή της.
Ἐνῶ σὲ κάποιες
περιπτώσεις στέκεται
παντελῶς ἄτεγκτη σὲ ἄλλες δείχνει ἀδικαιολόγητη κι ἀνεξήγητη
εὐελιξία προσιδιάζουσα, κύριε πρόεδρε, σχιζοφρενικῆς διαταραχῆς.
Ἀλλοίμονον κύριε ποιητά! Ἀλλοίμονον!
Πόθεν συνάγετε
τὸ συμπέρασμα τοῦτο;!
Εἰς ποίαν κοινωνίαν ἀναφέρεσθε;
Ποῦ ζεῖτε καὶ ποῦ ζοῦμε;
Τί μάτια
διαθέτετε ἐσεῖς; Καὶ τί μάτια διαθέτομεν ἢ ὄχι ἐμεῖς;
Σεβαστὲ κύριε πρόεδρε, μὲ ὅλη τὴν ἐκτίμησή μου, δὲν ἀποτελεῖ
συμπέρασμά μου, ἀλλὰ διαπίστωση!
Καὶ δυστυχῶς, ζοῦμε στὴν ἴδια προβληματικὴ κοινωνία – ἕως καὶ ἄθλια, ἕως καὶ αἰσχρή, ἕως καὶ ἀπάνθρωπη!
Κύριε
ποιητά, δι' ὄνομα τοῦ Θεοῦ! Κατηγορεῖτε καὶ τὴν κοινωνίαν
εἰς τὴν ὁποία εἶσθε δοσμένος, μέσῳ τῆς ποιήσεως,
ἐφ’ ὅρου ζωῆς;!
Θ’ ἀποφύγω
τὰ εἰδικὰ καὶ συγκεκριμένα γεγονότα
(σὲ κάποια ἐμπλέκεται
καὶ ἡ Τοπικὴ Αὐτοδιοίκηση)
ποὺ ἄδικα ταλανίζουν τὴ δόλια κι ἄμοιρη κοινωνία,
ἡ ὁποία ναὶ μὲν εἶναι θῦμα, ἀλλὰ εὐθύνεται
ποὺ δὲν ἀντιδρᾶ ἀποδεχόμενη παθητικὰ
τὶς ἐξοργιστικὲς αὐθαιρεσίες
τῆς ὅποιας δημόσιας ὑπηρεσίας
καὶ δὴ τῆς Ἀρχαιολογικῆς –
πολλὰ ἄλλωστε
λέγονται καὶ γράφονται δημοσίως· ὑπάρχουν ἁρμόδιες ἐλεγκτικὲς ὑπηρεσίες νὰ ἐρευνήσουν, νὰ διαπιστώσουν τὴ μεροληψία καὶ νὰ ἐπιβάλλουν
κυρώσεις – θέλω
νὰ πιστεύω, βέβαια, πὼς ὑπάρχουν ἐλγκτικοὶ
μηχανισμοί.
Δὲν ἠθέλησα νὰ σᾶς διακόψω
ἐνωρίτερον κύριε ποιητά, ἀλλὰ διαπιστώνομεν
ὅτι δὲν διαφεύγει τῶν λεκτικῶν πυρῶν σας καὶ αὐτὴ ταύτη ἡ Αὐτοδιοίηση
– πρῶτο κύτταρο τῆς Δημοκρατίας.
Ἀσφαλῶς κύριε πρόεδρε! Δὲν εἶναι ἄμοιρη εὐθυνῶν καὶ ἡ Αὐτοδιοίκηση
καθότι ἀνέχεται
τὴν Ἀρχαιολογικὴ
Ὑπηρεσία
τόσο μὲ τὶς πράξεις
ὅσο καὶ μὲ τὶς παραλήψεις της – δυστυχῶς, προσωπικὰ θεωρῶ πὼς ἀποτελοῦν συγκοινωνοῦντα δοχεῖα.
Φοβοῦμαι πὼς θὰ καταλογήσετε εὐθύνας καὶ εἰς τὸν Θεόν!
Ἂς ἐπανέλθουμε στὸ θέμα
μας σεβαστὲ κύριε πρόεδρε.
Θὰ σᾶς πῶ ὅτι ἡ Ἀρχαιολογικὴ
Ὑπηρεσία ἔχει δεσμεύσει ὑπὲρ τοῦ ἑαυτοῦ της ἀποκλειστικά,
ἐκτὸς ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν ἀρχαιολογικῶν χώρων - δὲν εἶμαι ἁρμόδιος
νὰ κρίνω
- καὶ ὅλα
τὰ σπήλαια
μὰ καὶ τὶς σπηλιὲς τῆς χώρας.
Θὰ ἀναφερθῶ εἰδικὰ στὰ τελευταῖα καὶ τὶς τελευταῖες.
Ἡ ἐπιστήμη τῆς παλαιοντολογίας, τῆς ἀνθρωπολογίας, - μὲ τοὺς προϊστορικοὺς
καὶ τοὺς φυσικοὺς ἀνθρωπολόγους, ποὺ χρησιμοποιοῦν ἀφ' ἑνὸς ἀνασκαφές,
ἀφετέρου γεωλογικὲς καὶ γεωγραφικὲς μελέτες, καθὼς καὶ ποικίλες
ἀναλύσεις - τῆς ἀρχαιολογίας, τῆς ἀρχαιοαστρονομίας, τῆς βιολογίας, τῆς πολυνολογίας, τῆς συγκριτικῆς γλωσσολογίας, τῆς γεωλογίας, μέσῳ τῆς σπηλαιολογίας, τῆς γενετικῆς, ὅπως καὶ πολλῶν ἄλλων, μὲ τὶς ἔρευνές
τους μεμονωμένα
ἢ καὶ σὲ συνεργασία
ἀνὰ δύο ἢ καὶ περισσότερες γιὰ νὰ ἀποκαλύψουν καὶ ἑρμηνεύσουν τὴ φύση καὶ συμπεριφορὰ τῶν “πρὸ ἐγγραμμάτων”
καί “μὴ ἐγγραμμάτων” λαῶν, ἤδη ἔχουν ἀποφανθεῖ
γιὰ τὴ ζωὴ τοῦ προϊστορικοῦ ἀνθρώπου
ὁ ὁποῖος ἔζησε στὰ σπήλαια
καὶ τὶς σπηλιὲς ἐπὶ χιλιετίες:
Παλαιολιθικούς,
Μεσολιθικοὺς καὶ Νεολιθικοὺς χρόνους ἀπὸ τότε ποὺ ὁ ἄνθρωπος
ἦταν κυνηγός-τροφοσυλλέκτης καὶ μετὰ συστηματικὸς ἐκτροφέας ζώων καὶ καλλιεργητής (ἔχει γράψει,
ἄλλωστε, σχετικὰ
ὁ καθηγητὴς
Ἄρης Πουλιανὸς μὲ τὰ πλούσια εὐρήματά
του στὸ σπήλαιο Πετραλώνων ὅπου βρῆκε μέχρι καὶ ἴχνη ἀπὸ ἀνθρώπινη
χρήση φωτιᾶς καὶ ἄλλα εὐρήματα τοῦ ἑπτακοσίων χιλιάδων
ἐτῶν ἀνθρώπου)
μέχρι τοὺς Ρωμαϊκοὺς χρόνους – ὅσο κι ἂν φαίνεται
ἀνήκουστο.
Μέχρι
τοὺς Ρωμαϊκοὺς χρόνους κύριε ποιητά; Διαθέτετε
σχετικὰ ἐπιστημονικὰ
στοιχεῖα ἐπ’ αὐτοῦ;
Κύριε
πρόεδρε, ὑπάρχει σὲ ἐπιστημονικὰ περιοδικὰ
πλῆθος
ἐξειδικευμένων ἄρθρων, ἀλλὰ ἔχουν ἐκδοθεῖ
καὶ εἰδικὰ βιβλία –
μπορεῖτε νὰ τὰ ἀναζητήσετε
ἢ νὰ
σᾶς τὰ προμηθεύσω. Βέβαια,
ὅταν μιλάω γιὰ Ρωμαϊκοὺς χρόνους ἀναφέρομαι
σὲ ἐξαιρέσεις,
τὶς ὁποῖες ἀσφαλῶς ὀφείλουμε
νὰ λάβουμε
ὑπόψη μας. Ἀλλὰ αὐτὰ γιὰ τόν “Πολιτισμένο Κόσμο”
ὅπως τὸν ἐννοοῦμε ἐμεῖς οἱ δῆθεν πολιτισμένοι, γιατί μέχρι ἀρχὲς τοῦ περασμένου
αἰώνα οἱ κάτοικοι, γιὰ παράδειγμα, τῆς Νέας Γουινέας,
οἱ Παπούα,
ζοῦσαν στὴν Ὕστερη Νεολιθικὴ
πρὸς Χαλκολιθικὴ Ἐποχὴ ἢ
οἱ
Ζουγουάνσι τῆς φυλῆς Σὰν στὴ στέπα Καλαχάρι ζοῦσαν στὴν Μέση Παλαιολιθική – ἐνδεχομένως ἀκόμη καὶ σήμερα.
Μάλιστα, σὲ πάρα πολλὲς περιοχὲς τῶν Προϊστορικῶν χρόνων
ὅπου ἔχουν πραγματοποιηθεῖ περιορισμένες ἢ ἐκτεταμένες ἀνασκαφὲς βρέθηκαν στὰ
σπήλαια σύνθετες
στρωματοποιημένες δομὲς ἐδαφῶν, ποὺ μαρτυροῦν τὴν κατοίκησή
τους ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια
διαδοχικὰ καὶ καταγράφηκε πολὺ πλούσιο ὑλικό: χρηστικὰ καὶ
λατρευτικὰ ἀντικείμενα,
κτερίσματα, καθὼς βρέθηκαν τάφοι,
ἐξαίρετες σπηλαιογραφίες, ποὺ
ἀποκαλύπτουν ἄριστους
χαράκτες.
Κύριε
ποιητά, δὲν ὑπάρχουν
γραπτὰ κείμενα,
γραπτὲς μαρτυρίες·
γιὰ τοῦτο, ἄλλωστε, δόθηκε
ἡ ὀνομασία “Προϊστορικοὶ Χρόνοι”
–
οἱ ἄνθρωποι
ποὺ ἔζησαν τότε δὲν κατέγραψαν τὴν ἱστορία τους.
Ἀλλοίμονο κύριε πρόεδρε! Ἀλλοίμονο! Στὴν ἐπιστήμη τῆς επικοινωνίας λέμε “Οἱ πράξεις μιλοῦν δυνατότερα τῶν λέξεων”
καὶ ἡ “Μὴ λεκτικὴ
ἐπικοινωνία”, ὅπως τὰ ἀντικείμενα
στὶς σπηλιές,
τὰ κτερίσματα
στοὺς τάφους
καὶ γενικὰ
τὰ κάθε εἴδους εὐρήματα,
συνήθως στέλνει
ἐντονότερα μηνύματα
τῶν ὅποιων λέξεων:
Τὰ χρώματα,
ποὺ ἐπιλέγει ἕνας ἄνθρωπος,
ἡ ἐνδυμασία του, οἱ κινήσεις τῶν χεριῶν, οἱ ἐκφράσεις τοῦ προσώπου, ἡ ματιά, ἡ φωνή του καὶ οἱ διακιμάνσεις της: ἔνταση καὶ χροιὰ καὶ ὕφος, ἀποτελοῦν συνολικὰ τή “Γλῶσσα τοῦ σώματος”, καὶ φυσικὰ τὸ διαμορφωμένο
ἀπὸ αὐτὸν περιβάλλον του γενικὰ δηλώνει τόσο
τὴν ψυχοσύνθεσή
του ὅσο καὶ τὸν χαρακτήρα του· τὰ διακριτικὰ ἑνὸς ἀξιωματικοῦ μᾶς δηλώνουν τὸν βαθμό του ἐνῶ τὰ παράσημά του σημαίνουν
τὶς ἀξιέπαινες πράξεις του.
Κι ἐσεῖς, κύριε πρόεδρε, δὲν χρειάζεται
νὰ πεῖτε τὴν ἰδιότητά σας
τὸ λέει περίτρανα
ἡ στολή σας ἐκπέμπουσα, μάλιστα, σεβασμό!
Εὐχαριστοῦμε κύριε ποιητὰ
γιὰ τὸ ἐπιγραμματικὸ μάθημα
ἐπικοινωνίας – συνεχίστε
μὲ τὸ θέμα τὸ ὁποῖο μᾶς ἀπασχολεῖ.
Ἄξιον ἀπορίας πῶς ἡ Ἀρχαιολογικὴ
Ὑπηρεσία ἀξιώνει
τώρα τὴ διακοπὴ τῆς ἀνθρώπινης ἐξελικτικῆς ἱστορίας κι ἐπιπλέον ἀπὸ ποῦ ὡς ποῦ καὶ μὲ ποιὸ ἀπύθμενο
θράσος ἐπιπροσθέτωςἀντλεῖ τὸ δικαίωμα
νὰ στερήσει
ἀπὸ ἐπιστήμονες
τοῦ μέλλοντος,
πέντε, δέκα, ἢ καὶ περισσότερες χιλιάδες χρόνια
ἀπὸ τὸ σήμερα, νὰ ἐρευνήσουν κι ἐκεῖνοι μὲ τὴ δική τους σειρά τὰ σπήλαια ὥστε νὰ πληροφορηθοῦν
οἱ ἄνθρωποι
του μέλλοντος
γιὰ ἐμᾶς, καθὼς καὶ νὰ ἐξελιχθεῖ
περαιτέρω ἡ ἐπιστήμη τῆς γεωλογίας καί, βέβαια, ἡ εἰδικότητα τῆς εμπεριστατωμένης σπηλαιολογίας.
Δείχνει μῖσος πρὸς τὸν σύχγρονο καὶ
μελλοντικὸ πολιτισμό,
ἀλλὰ καὶ ἀπέχθεια πρὸς τοὺς μελλοντικοὺς ἀρχαιολόγους.
Ξεθαρρέψατε
κύριε ποιητά! Δὲν γράφετε ποίηση
ἐδῶ. Δὲν ἔχουν σχέση τὰ λεγόμενά
σας μὲ τὸ κατηγορητήριο! Ἀπολογηθεῖτε περιοριζόμενος ἐπὶ τοῦ συγκεκριμένου!
Ἀλλοίμονο ἂν τὸ κάθε συγκεκριμένο τὸ περιορίζαμε!
Ἀντιλαμβάνεστε κύριε πρόεδρε
πὼς δὲν θὰ εἴχαμε πρόοδο!
Ἡ ἐπιστήμη, ἀρχῆς γενομένης τῆς φιλοσοφίας ἀπὸ τοὺς προγόνους,
θὰ ἦταν παντελῶς ἄγνωστη
στὴν ἀνθρωπότητα
…
Κύριε
ποιητά, ἐδῶ εἶναι Δικαστήριον – ὄχι πανεπιστήμιον.
Μέσῳ τῆς ὁποίας, σεβαστὲ
κύριε πρόεδρε,
τῆς φιλοσοφίας
ἐννοῶ, ὁ ἄνθρωπος γίνεται
καλλίτερος ἐφ' ὅσον ἡ φιλοσοφία ἀφορᾶ στὴν καθημερινὴ
ζωή, τὴν πράξη δηλαδή,
τοῦ ἀνθρώπου· καὶ μέσῳ ὅλων τῶν ἐπιστημῶν, ποὺ ὅσο αὐξάνεται ἡ γνώση πληθύνονται καὶ οἱ ἐπιστῆμες καθότι διασπῶνται, βελτιώνεται ἡ ἴδια ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου σὲ ὅλες τὶς πτυχὲς καὶ ἐκφάνσεις της.
Κύριε
ποιητὰ θὰ
μὲ ἀναγκάσετε
νὰ σᾶς ἀποκαλῶ “κατηγορούμενε”!
Δὲν σας ὑποχρέωσα
ἐγὼ σεβαστὲ
κύριε πρόεδρε,
οὔτε κἂν σᾶς ζήτησα
νὰ μὲ ἀποκαλεῖτε μὲ τὴν ποιητική
μου ἰδιότητα ὅσο καὶ ἂν ἡ ποίηση
ταυτίζεται μὲ τὴν ἴδια τὴ ζωή μου ἢ ἀντίστροφα:
ἡ ζωή μου ἡ ἴδια ταυτίζεται
μὲ τὴν ποίηση· ἄλλωστε, μέσῳ τῆς ποίησής μου - τὸ λένε οἱ κριτικοὶ ποίησης -
μία καὶ μόνη ἰδιότητα ἀναδείχνεται: αὐτὴ τοῦ ἀνθρώπου.
Δείχνετε ἀσέβεια πρὸς τὸ Δικαστήριο
ἄνθρωπε ποιητά!
Ἡ συμπεριφορά σας ἀντιβαίνει
τοὺς προγενεστέρους λόγους σας!
Ἡ ἐπιστήμη τῆς ἐπικοινωνίας δὲν ἐξαντλεῖται, κύριε πρόεδρε, σὲ ὅσα προηγουμένως ἐπιγραμματικά, πράγματι, ἀνέφερα.
Ἕνας ἄλλος κανόνας λέει ὅτι τὸ ἐπίπεδο τῆς ἐξουσίας ἐπηρεάζει αὐτὴ καθαυτὴ τὴν ἐπικοινωνία, καθὼς καὶ τὴν ποιότητά της· δηλαδή,
ἡ ἀνισότητα τῶν ἐπικοινωνούντων ἀποτελεῖ πρόβλημα ὡς ἕνα βαθμὸ γιὰ τὸν κατώτερο καί, γιὰ νὰ εἶναι ἀξιόπιστη καὶ δίκαιη, ὁ κατέχων τὴν ἐξουσία πρέπει νὰ κατέλθει
νοερῶς βαθμίδες.
Στὴ δική μας περίπτωση
ἀδιαμφισβήτητα ἐξουσία εἶστε ἐσεῖς.
Τὸ Δικαστήριον δὲν ἀσκεῖ ἐξουσίαν
καὶ εἶναι ἀμερόληπτον! Ασκεῖ τὰ αὐστηρῶς καθοριζόμενα ἀπὸ τὸν Νόμον καθήκοντά
του! Καὶ εἶναι πλήρως καὶ ἐπακριβῶς προσαρμοσμένον εἰς τὸν Νόμον! Προσβάλλετε τὸ Δικαστήριον κύριε ποιητά! Ὑπάρχουν
ὅρια!
Ἐπιτρέψτε μου κύριε
πρόεδρε νὰ σᾶς πῶ ὅτι δὲν πρόσβαλα τὸ δικαστήριο γιατί δὲν ἐξέφρασα
προσωπικὴ ἄποψη παρὰ διατύπωσα ἀποδεδειγμένη ἐπιστημονική θέση, ἤτοι θεωρία καὶ ἀλλοίμονο
ἂν διολισθήσουμε στὴ λανθασμένη ἀντίληψη ὅτι οἱ ἐπιστῆμες μέσῳ τῶν συμπερασμάτων τους προσβάλλουν – ἐκτὸς ὅταν ἐρευνητὲς ἐξυπηρετοῦν πολιτικές,
οἰκονομικές, ἐθνικὲς καὶ ὅποιες ἄλλες ἀντιεπιστημονικὲς
σκοπιμότητες βέβαια.
Ἄλλωστε, ποτὲ τὰ συμπεράσματα ἔρευνας ὁποιουδήποτε ἐρευνητὴ θὰ μποροῦσαν νὰ καθορίσουν
ἀποδεκτὴ θεωρία ἀπὸ τὴν ἐπιστημονικὴ
κοινότητα ἂν αὐτὰ δὲν διέρχονταν τὴν βάσανο αὐστηρῆς κριτικῆς σὲ ἐπιστημονικὰ συνέδρια.
Γνωρίζομε
τὴν διάκρισιν
θεωρίας καὶ προσωπικῆς ἀπόψεως!
Καὶ οἱ δύο πλευρὲς εἴμαστε γνῶστες αὐτοῦ κύριε πρόεδρε.
Ἀρκετὰ παρεκκλίνατε κύριε ποιητὰ
καὶ κακῶς ἐνεπλάκην εἰς τὸν ἀνούσιο
τοῦτον διάλογον,
συνεχίστε εἰς τὸ θέμα μας.
Ἡ ἀνθρώπινη ζωὴ εἶναι καὶ ἀποτελεῖ “ὅλον” κύριε πρόεδρε δὲν εἶναι πράγμα νὰ τὸ τεμαχίσουμε κατὰ τὸ δοκοῦν ἔστω καὶ ἂν ὑποδιαιροῦμε τὴν πορεία τοῦ σύγχρονου
ἀνθρώπου σὲ περιόδους ξεκινώντας ἀπὸ τὴν Παλαιολιθικὴ ἐποχή, πρὶν ἀπὸ περίπου διακόσιες χιλιάδες έτη ...
Κύριε ποιητὰ εὐρισκόμεθα εἰς τὸ σήμερα, καὶ εἰς τὸ Δικαστήριον, καὶ ἐκδικάζομεν τὰς ἀποδεδειγμένας παρανόμους σας πράξεις!
Κατ’ ἀρχὰς ὑπῆρξε παρελθόν,
τώρα ἔχουμε παρὸν καὶ ἀσφαλῶς, ἂν δὲν προκύψουν
παρανοϊκοὶ ἡγετίσκοι, ἡ ἀνθρωπότητα
θὰ γνωρίσει καὶ μέλλον – ἔστω κι ἂν ὁρισμένοι ἐπιστήμονες ἀναφέρονται σὲ συνεχὲς παρόν· ὁπότε μιλᾶμε γιὰ συνέχεια τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς· ἀλλὰ σ’ αὐτὸ τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον δὲν ἔχει κανένα δικαίωμα ἢ ἐγὼ
δὲν ἀναγνωρίζω δικαίωμα στὴν Ἀρχαιολογικὴ Ὑπηρεσία νὰ ἐπιβάλει αὐταρχικὰ τὸ πῶς θὰ ζεῖ ὁ κάθε ἄνθρωπος μὰ κυρίως νὰ μὴ ζεῖ σὲ σπηλιές – πρόκειται
γιὰ φασισμό!
Δηλαδὴ κύριε
ποιητὰ ἐπιθυμεῖτε νὰ γυρίσουμε αἰῶνας πίσω;
Κι ἐπιπροσθέτως, πιστεύετε
ὅτι οἱ ἀρχαιολόγοι ποὺ θὰ ζοῦν μετὰ ἀπὸ κάποιες χιλιάδες
χρόνια δὲν θὰ ἔχουν ἐργασία;
Ἀλλοίμονο κύριε πρόεδρε!
Οὐδόλως ἰσχυρίστηκα
αὐτό. Οὔτε εἶναι δυνατὸν ἡ ἀνθρωπότητα
νὰ ἐπιστρέψει
στοὺς Πρϊστορικοὺς χρόνους, ἀλλοίμονο!,
οὔτε οἱ ἀρχαιολόγοι δὲν θὰ ἔχουν ἐργασία – οἱ σπηλαιολόγοι δὲν θὰ ἔχουν ἐργασία!
Καὶ ἀσφαλῶς
δὲν ἀναφέρομαι
σὲ ὅλες τὶς χῶρες τῆς γῆς, γιὰ τὴν Ἑλλάδα μιλάω,
λόγω τῆς ὕπαρξης καὶ δράσης τῆς Ἀρχαιολογικῆς Ὑπηρεσίας
– εἶμαι σαφὴς καὶ ξεκάθαρος.
Ὅμως, διατύπωσα τὴν ἄποψη ὅτι ὡς ἐξαίρεση
κατοικήθηκαν
σπηλιὲς
ὡς τὰ νεώτερα καὶ πρόσφατα χρόνια· γιατί νὰ μὴν κατοικηθοῦν καὶ στὰ σύγχρονα
ἀπὸ κάποιους
ποὺ
τὸ
ἐπιθυμοῦν καὶ ὄχι μόνο δὲν βλάπτουν
τὴν κοινωνία ἀλλὰ μπορεῖ καὶ νὰ τὴν ὠφελήσουν
ὅταν μετὰ τὸν θάνατό τους ἡ
σπηλιὰ δύναται
νὰ μετατραπεῖ
σὲ Μουσεῖο;
Σὲ μουσεῖο κύριε ποιητά; Πῶς μπορεῖ νὰ συμβεῖ αὐτό; Ποῖος καὶ πότε θὰ λάβει μίαν τοιαύτην ἀπόφασιν;
Καὶ τὸ
κυριότερον: Γιὰ ποῖον λόγο κύριε ποιητά;
Εἰς τί ἀκριβῶς θὰ ὠφεληθεῖ ἡ κοινωνία τοῦ μέλλοντος;
Ναὶ σεβαστὲ
κύριε πρόεδρε!
Ὅσο μὲ ἀφορᾶ τουλάχιστο σκοπεύω,
δηλαδὴ τὸ
ἔχω ἀποφασίσει
ἤδη καὶ θὰ γίνει πράξη, μὲ τὴ διαθήκη
μου νὰ κληροδοτήσω αὐτὴ τὴν οἰκία-σπηλιὰ στὸ Δῆμο καὶ τὸ Ὑπουργεῖο Γραμμάτων γιὰ Μουσεῖο· νὰ τὸ ἐπισκέπτονται μαθητὲς καὶ φοιτητὲς μὰ καὶ πολίτες
γενικά, ὅπως καὶ σωματεῖα - λογοτεχνῶν πρωτίστως
- καὶ νὰ βλέπουν τὰ λιγοστὰ ὑπάρχοντά
μου μὲ τὰ ὁποῖα βιοπορίστηκα ἀπέριττα,
κυρίως τὴν πλούσια
βιβλιοθήκη μου καὶ ὅποιος θέλει νὰ μελετᾶ.
Ὑποθέτω μάλιστα πὼς γενικὰ οἱ κληρονόμοι μου - ὄχι μόνο τῶν βιβλίων
ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν περιουσιακῶν μου στοιχείων - θὰ ὀργανώνουν ἐπιστημονικὲς καὶ λογοτεχνικὲς δραστηριότητες, ξεναγήσεις κατὰ τὶς ὁποῖες θὰ ἐξιστοροῦνται διάφορα γεγονότα μὰ καὶ λεπτομέρειες τοῦ λογοτεχνικοῦ
καὶ ἐπαγγελματικοῦ μου βίου
μὲ προβολὲς λογοτεχνικῶν ἐκδηλώσεων
γιὰ τὴν ποίησή μου ἀλλὰ καὶ συνεντεύξεων ποὺ ἔδωσα: σὲ τηλεοπτικοὺς διαύλους,
σὲ ραδιόφωνα, σὲ ἰστοσελίδες,
σὲ λογοτεχνικὰ
περιοδικά, σύγχρονες ὁμιλίες
νέας προσέγγισης
τοῦ ποιητικοῦ μου ἔργου, διοργάνωση ποιητικῶν διαγωνισμῶν μαθητῶν, νέων ποιητῶν καὶ ἐνηλίκων,
τόσο ἀπὸ τὴ χώρα ὅσο καὶ ἀπὸ τὸ ἐξωτερικό, ἀλλὰ καὶ θεματικῶν ὅπως δημοτικῆς ποίησης ἢ ἰαπωνικῆς: χαϊκού,
τάνκα, διοργάνωση εἰκαστικῶν
εκθέσεων καθότι
ἀρκετοὶ ποιητὲς φιλοτέχνησαν
ἐξαίρετα ἔργα βασιζόμενοι σὲ ποιήματά μου, ἀκόμη καὶ διοργάνωση συναντήσεων
λογοτεχνῶν καὶ ζωγράφων τὰ κείμενα τῶν ὁποίων θὰ τυπώνονται γιὰ κάθε ἐνδιαφερόμενο.
Ἐπιπρόσθετα, σὲ εἰδικὴ προθήκη θὰ μποροῦσαν νὰ ἐκτεθοῦν carte postale, ποὺ εἶχα στείλει ἀπὸ τὰ αἰγαιοπελαγίτικα νησιά
- στὰ ὁποῖα κάποτε,
γιὰ μιὰ δεκαετία, ταξείδευα
ἐπαγγελματικά - πρὸς ἀγαπητοὺς φίλους
ποιητὲς καὶ ζωγράφους, χωρὶς φάκελο γιὰ νὰ φαίνεται
ἡ ἡμερομηνία τῆς σφραγίδας
τοῦ ταχυδρομίου,
ὡς ἱστορικό,
ἀλλὰ καὶ λογοτεχνικὸ καὶ λαογραφικὸ γεγονός, ὅπου μαζὶ μὲ τὶς ἐγκάρδιες
εὐχὲς ἀνέγραφα
καὶ ποίημα,
καθὼς γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ εἶχα εὐγενικὰ παρακαλέσει
τοὺς ἐκλεκτοὺς φίλους
νὰ μοῦ ἐπιστρέψουν τὶς πολύτιμες γι’ αὐτοὺς κάρτες.
Στελέχη τοῦ Ὑπουργείου
Γραμμάτων θὰ συνεχίσουν τὸ ἔργο αὐτό.
Καὶ κάτι ἀκόμη, σημαντικὸ πιστεύω,
σεβαστὲ κύριε πρόεδρε: Στὴ διαθήκη μου θὰ ἐκφράσω
τὴν τελευταία
μου ἐπιθυμία ὅπως τὸ ἄψυχο σῶμα μου ἐνταφιασεῖ λιτὰ στὸν περίβολο.
Βέβαια, ἔχω ἀποφασίσει
ὅπως τὸ σῶμα μου, ὅταν ἀποβιώσω,
νὰ προσφερθεῖ ἀπὸ τοὺς οἰκείους
μου στὴν Ἱατρικὴ
Σχολὴ
γιὰ
τὸ μάθημα
τῆς ἀνατομίας
καὶ μετὰ νὰ ἐπιστραφεῖ γιὰ ταφὴ μὲ τὴν πλέον ἀπέριττη
τελετὴ στὴν σπηλιά-οἰκία·
ὅλος ὁ χῶρος, καθὼς πιστεύω, θ’ ἀποτελεῖ πηγὴ ἐρευνῶν μετὰ ἀπὸ ἀρκετὲς χιλιάδες χρόνια γιὰ λιγοστοὺς ἐπιστήμονες – ἐνδεχομένως,
κάποιοι ἀπὸ τοὺς ἐν λόγῳ ἐπιστήμονες ἔρθουν ἀπὸ τὸ διάστημα ὅπου πιθανὸν θὰ ἔχει μεταναστεύσει ὁ ἄνθρωπος καὶ συνεργαζόμενοι νὰ καταλήξουν σὲ συμπεράσματα, ποὺ θὰ συγκρίνουν μὲ εὐρήματα στὸν δικό τους μακρινὸ πλανήτη καί,
ποιὸς ἆραγε ξέρει;, ἴσως βροῦν σημαντικὰ κοινὰ στοιχεῖα.
Εὖγε διὰ τὴν εὐγενὴ πρόθεσή
σας κύριε ποιητά, καθ’ ὅλα ἀξιαίπαινη, ἀλλὰ καὶ οἱ τελευαῖες σας ἐπιθυμίες ἐντυπωσιάζουν πραγματικῶς· ἀναφέρομαι ἀφ’ ἑνὸς εἰς τὴν προσφορὰν τοῦ σώματός
σας εἰς τὴν Ἰατρικὴν Σχολήν - εἴθε νὰ τὴν μιμηθοῦν πολλοὶ ἐκ τῶν συνανθρώπων
μας, θὰ ὠφεληθοῦν τὰ μάλλα οἱ φοιτητὲς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης
- καὶ ἀφ’
ἑτέρου νὰ ἐνταφιαστεῖ εἰς τὸν περίβολον.
Ἀλλ’ ὅμως αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ συμβεῖ, ὁ ἐνταφιασμὸς τῶν σωμάτων πραγματοποιεῖται αποκλειστικῶς εἰς τὰ νεκροταφεῖα.
Ἀσφαλῶς καὶ θὰ γνωρίζετε,
κύριε πρόεδρε,
ὅτι ἔχουν ὑπάρξει
περιπτώσεις δημοσίων
ἀνδρῶν, εἰδικὰ πολιτικῶν, οἱ ὁποῖοι, ὅταν ἀπεβίωσαν, ἐνταφιάστηκαν σὲ ἰδιωτικὸ
χῶρο.
Ὡς ἐκ τούτου,
δὲν ἐπιθυμῶ
κάτι τὸ παράλογο – ἀπεναντίας.
Ἐν πάσῃ περιπτώσει,
δὲν ἀφορᾶ τὸ Δικαστήριον εἶναι θέμα ἀποκλειστικῶς τοῦ Δήμου ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα, ὅμως εἰς τὸ ἐξεταζόμενον
ζήτημα, κύριε ποιητά, παρανομήσατε.
Μὲ ὅλο τὸ σεβασμὸ κύριε πρόεδρε, θὰ σᾶς θυμήσω
πὼς εἶμαι γέννημα θρέμμα
Βοιωτός· δηλαδή, πατριώτης τῆς ἀγέρωχης ὑπερασπίστριας τῶν ἄγραφων
θεϊκῶν Νόμων Ἀντιγόνης,
ἔργο τοῦ κορυφαίου ποιητῆ
θεατράνθρωπου
Σοφοκλῆ· εἶμαι βέβαιος
ὅτι δὲν φιλοδοξεῖτε νὰ ἀκολουθήσετε τὰ χνάρια τοῦ ὑπέρμαχου τῶν πρόσκαιρων ἀνθρώπινων,
κατακριτέου ἀπὸ τὴν Ἱστορία
μοχθηροῦ ἄνακτα Κρέοντα.
Ὁμιλεῖτε ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ Θεοῦ κύριε ποιητά; Εἶσθε ταυτοχρόνως καὶ ἱερωμένος καὶ δὲν τὸ γνωρίζομεν;
Ἀσφαλῶς καὶ ὄχι σεβαστὲ
κύριε πρόεδρε!
Ἀσφαλῶς καὶ οὔτε τῶν θεῶν τῆς θρησκείας τῶν ἀρχαίων προγόνων,
ἡ ὁποία οὐδόλως ἦταν εἰδωλολατρική, ὅπως λοιδορεῖται· πνευματικὴ
κοσμοθέαση ἦταν, ἀνάγοντας τὰ στοιχεῖα τῆς φύσης σὲ ἰδεατὲς θεότητες
ἄνω τῆς λογικῆς τοῦ μέσου ἀνθρώπου -
ποὺ δὲν ἦταν μόνον δώδεκα, ἀλλὰ πολλὲς περισσότερες διαχωρισμένες σὲ θεούς, ἡμιθέους
καὶ μυθολογικοὺς ἥρωες - παρακινώντας τον νὰ ἀνυψωθεῖ
πνευματοψυχικοηθικὰ
καὶ
γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο βαθύτατα ἀνθρώπινη
κύριε πρόεδρε·ἀλλ’ οὔτε τῆς εἰσαγόμενης καὶ ἐπιβληθείσας μὲ διατάγματα καὶ βιαιοπραγίες ἀπάνθρωπης
σημερινῆς καὶ πραγματικὰ ἰδωλολατρικῆς, καθώς,
ἐκτὸς τοῦ ἐξωκοσμικοῦ θεοῦ καὶ τῆς δῆθεν ἀνάστασης
τοῦ “γιοῦ”
του, γεννημένου
ἀπὸ κοινὴ θνητή, τὸν ὁποῖο μάλιστα
συνέλαβε μυρίζοντας
ἁγνὸ κρίνο,
ἐπιβάλλει
τὴν
ἀποδοχὴ ὑλικῶν πραγμάτων, ὅπως εἰκόνες καὶ χρηστικὰ ἀντικείμενα
κάποιων πεθαμένων
ανθρώπων, τοὺς ὁποίους ἔχει ἀνακηρύξει σὲ ἁγίους, προωθώντας ἕως καὶ ἀπαιτώντας
ἀπὸ
τὰ
μέλη της τὸ προσβλητικὸ
προσκύνημά τους. Προσωπικὰ δὲν ἀποδέχομαι τὶς θρησκεῖες καὶ τοὺς θεούς των καθότι
δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ ἀνθρώπινα
κατασκευάσματα καὶ στηρίχτηκαν
στὸν φόβο καὶ τὸ δέος τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸ μυστηριῶδες
μεγαλεῖο τῆς φύσης καὶ τῶν φαινομένων
της· ἐὰν ὑπάρχει θεός, εἶναι ἄγνωστος στοὺς ἀνθρώπους. Ὁμιλῶ ὡς …
Κύριε
ποιητὰ προσβάλλετε τὰ Θεῖα, τὴν Θρησκείαν, τὸ Κράτος,
τὴν κοινωνίαν
καὶ τὸ θρησκευτικόν της συναίσθημα! Γνωρίζετε,
πιστεύω, ὅτι ἀποτελεῖ
ἀδίκημα, τὸ ὁποῖον ἐπισύρει
ποινήν!
Εἶσθε καὶ ἄθεος, ἐνῶ ἡ ποίησις
ἔχει πηγὴν τὴν Θείαν Ἔμπνευσιν!
Ὁμιλῶ ὡς συνείδηση τοῦ διαχρονικοῦ ἀνθρώπου
– κυρίως τοῦ ἀνθρώπου
τοῦ μέλλοντος
ποὺ οἱ σημερινοὶ νιώθω πὼς οὔτε τὸν σέβονται
οὔτε τὸν ὑπολογίζουν κύριε πρόεδρε. Ἀπὸ τὴν πλευρά
μου, ὀφείλω νὰ σᾶς πῶ, νὰ δηλώσω δημοσίως,
ὅτι εἶμαι ἄθρησκος κι ὄχι ἄθεος· ὁ ἄνθρωπος δὲν διαθέτει τὸ πνεῦμα γιὰ νὰ προσδιορίσει τὸν πραγματικὸ θεὸ ἢ θεούς·ἀποδέχομαι μόνο τὴν ὕπαρξη Ἀγνώστου Θεοῦ – ἢ Θεῶν.
Τὸ ἴδιον εἶναι – ἁπλῶς χρησιμοποιεῖτε ἄλλην διατύπωσιν.
Ἐπιτρέψτε μου κύριε
πρόεδρε, δὲν εἶναι τὸ ἴδιο – ἄλλο λέω.
Τονίζω ὅτι προσβάλλομαι ἀπὸ τὴν ἀναχρονιστικὴ μὰ καὶ ἐπίμονη στάση
τῆς Πολιτείας
νὰ ἐπιβάλλει
μιὰ θρησκεία
στοὺς πολίτες ἐξακολουθώντας νὰ μὴ διαχωρίζει τὸ Κράτος ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.
Ἐπίσης, δὲν νοεῖται σὲ ἕνα σύγχρονο καὶ εὐνομούμενο Κράτος οἱ λειτουργοὶ
τῆς θρησκείας-ἐκκλησίας νὰ συγκαταλέγονται μεταξὺ τῶν δημοσίων
ὑπαλλήλων καὶ νὰ ἀμοίβονται
ἀπὸ
τὸ
δημόσιο ταμεῖο ἐπιβαρύνοντας τοὺς πολίτες μὲ φόρους – ψήφισε
Νόμο κάποτε μιὰ Κυβέρνηση μὰ εἶναι καιρὸς ν’ ἀλλάξει,
ἀποτελεῖ διάκριση
σὲ βάρος τῶν λειτουργῶν ἄλλων θρησκειῶν.
Αὐτὴ εἶναι ἡ ἄποψίς σας κύριε ποιητά,
ἔστω καὶ ἂν εἶναι βαναύσως ἀντίθετος
τόσον μὲ τὸ Σύνταγμα
ὅσον καὶ μὲ τὴν συντριπτικὴν πλειονότηταν τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας· ἀλλὰ τὸ Δικαστήριον κρίνει
καὶ δικάζει
βάσει γεγονότων· τὸ ἀδιαμφισβήτητον γεγονὸς εἶναι ὅτι παρανομήσατε!
Τὸ ἱστορικὸ
γεγονὸς σεβαστὲ
κύριε πρόεδρε
εἶναι ἄλλο!
Ἡ Ἀρχαιολογικὴ Ὑπηρεσία
μὲ τὴ συνδρομὴ ἢ ἐξαναγκασμὸ κάποιου τυχαίου ἢ τυχάρπαστου Νομοθέτη ὑφάρπαξε τὸ καταχρηστικὸ ἐξουσιαστικὸ
δικαίωμα νὰ ἐλέγχει στὸ ἑξῆς τὴν αὐθόρμητη ὑπαρξιακὴ
ἀνάγκη ἐξέλιξης
τοῦ κάθε ἀνθρώπου ἤ, ἔστω, τὴν ἀντίληψή
του περὶ τὴν διαβίωση
ὅπως τὴν ἐννοεῖ.
Εἶναι δική σας αὐθαίρετος ἑρμηνεία
κύριε ποιητὰ καὶ δίδετε
προέκτασιν καθαρῶς προσωπικήν, ἡ ὁποία ἀντίκειται εἰς τὴν ἔννοιαν
τῆς κοινωνίας
καὶ τοῦ Κράτους.
Ἀφεῖστε κατὰ μέρος τὰ φυσικά σας μάτια κύριε πρόεδρε καὶ δεῖτε μέσῳ τῆς νόησης:
οἱ αἰσθήσεις
μᾶς ξεγελοῦν ἀπεφάνθη
ὁ μέγας φιλόσοφος Ἡράκλειτος
– μὴν τὸ ξεχνᾶμε· ἡ ἀνθρωπότητα προόδευσε,
ἀλλὰ ὁ Ἡράκλειτος παραμένει
ἀξία – ἀξία τὴν ὁποία τίμησαν καὶ τιμοῦν φιλόσοφοι
ἕως καὶ σήμερα. Αὐτὸ ποὺ σᾶς εἶπα ἀποτελεῖ
τὴν ἀλήθεια
τῆς συνείδησης,
τῆς συνείδησης
τοῦ ἀνθρωπίνου
γένους ἀπανταχοῦ
τῆς γῆς ἀπ’ τὴν ἐμφάνισή
του ἕως τὴν ἐξαφάνισή του – ὅποτε καὶ ἂν συμβεῑ. Δεῖτε τὴν ἀλήθεια
μὲ τὰ μάτια τοῦ νοῦ καὶ νὰ εἶστε βέβαιος πὼς θὰ ὠφεληθεῖ
ἡ ἴδια ἡ δικαιοσύνη – καθὼς καὶ ἡ κοινωνία.
Ὁμιλεῖτε μὲ ἀπόλυτον βεβαιότητα
κύριε ποιητά!
Ὄχι κύριε πρόεδρε! Ἡ βεβαιότητα
καὶ ἡ ἀπολυτότητα εἶναι ἔννοιες
ξένες σὲ μένα· ὁμιλῶ βάσει πανανθρώπινων ἀξιῶν – ἀξίες ριζωμένες ἕως τὸ κέντρο
τῆς γῆς καὶ κλαριὰ
στ’ ἀστέρια.
Τὸ ἴδιο εἶναι κύριε ποιητά.
Ποῦ καὶ πῶς γνωρίζετε καὶ
ὁμιλεῖτε γιὰ τὶς πανανθρώπινες ἀξίες;
Ἐγὼ σεβαστὲ
κύριε πρόεδρε ἁπλῶς ἐπαναλαμβάνω – ἔχω διαβάσει κείμενα
καὶ περιορίζομαι νὰ ἀναπαράγω· ἄλλοι ἔχουν ὁμιλήσει
σχετικά: οἱ σοφοὶ τῆς ἀνθρωπότητας, τοὺς ὁποίους, ὡς ἐξαίρετος νομικός, γνωρίζετε
ἄριστα!
Φιλοφρονήσεις κύριε ποιητά;
Οὔτε φιλοφρονήσεις, οὔτε ὁτιδήποτε ἄλλο κύριε πρόεδρε!
Πιστεύω πὼς δὲν βρεθήκατε ἐξ οὐρανοῦ στὴ θέση αὐτή· καὶ στὴν ἄνοδο τῆς ἐπιστημονικῆς καὶ ἐπαγγελματικῆς κλίμακας ἀσφαλῶς ἔχετε διαβάσει
τόμους βιβλιοθηκῶν μὲ ποικίλα
βιβλία ποὺ οὔτε κἂν γνωρίζω τὴν ὕπαρξή τους· καὶ μὲ τὴν πολύχρονη
ἐμπειρία ἀπὸ τὴ σταδιοδρομία σας
εἶμαι βέβαιος ὅτι διαθέτετε τὶς περισσότερες γνώσεις -
τόσο ἐξειδικευμένες στὸ ἀντικείμενό σας ὅσο καὶ γενικές
ποὺ ἀφοροῦν στὴν κοινωνία
καὶ τὶς δραστηριότητές της - ἀπ’ ὅλους ὅσους βρισκόμαστε
σ’ αὐτὴν ἐδῶ τὴν αἴθουσα – στὴν ἀξιοποίησή
τους προσβλέπω
γιὰ τὴν ἀπόφασή σας. Καὶ κάτι ἄλλο κύριε πρόεδρε, καὶ κάτι ἀκόμη!
Τί ἔχετε πάλιν εἰς τὸ μυαλό σας κύριε ποιητά;
Ἤδη ἔχετε ἐπεκταθεῖ
εἰς πλεῖστα ὅσα θέματα.
Πολλὰ ἔχω στὸ μυαλό μου, ἀλλὰ θὰ θίξω ἕνα σημαντικό:
Ἂν ὑπῆρχε ἡ Ἀρχαιολογικὴ Ὑπηρεσία
πρὶν τὴν ἐπανάσταση, στὰ δύσκολα καὶ τραγικὰ χρόνια
τῆς ὀθωμανικῆς σκλαβιᾶς - ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν ἐννεάχρονη
αἱματηρὴ διάρκειά
της - πολλοὶ
ὁπλαρχηγοὶ καὶ ἐπαναστάτες θὰ εἶχαν πρόβλημα.Γιὰ παράδειγμα,
ὁ θρυλικὸς
ἥρωας Κατσαντώνης· ἀσφαλῶς θὰ ἔχετε ἀκουστὰ
γιὰ τὴν ἀπόκρυφη «Σπηλιὰ
τοῦ Κατσαντώνη» - στὰ δυσπρόσιτα καί … πίσω ἀπ’ τὸν ἥλιο βουνὰ τῶν Ἀγράφων,
ποὺ γέννησαν καὶ ἀνάθρεψαν
καὶ τὴ μάνα μου κύριε πρόεδρε
- ὅπου εἶχε τὸ λιμέρι
του τὸ ξακουστὸ λιοντάρι
τῆς Εὐρυτανίας ὄντας βαριὰ ἄρρωστος πρὶν τὸν συλλάβει
ὁ Ἆγος Βαστάρης, ὁ καθόλα ἔμπιστος
σφραγιδοφύλακας τοῦ Ἀλῆ Πασᾶ-
αὐτοῦ τοῦ ἀδίστακτου καὶ μοχθηροῦ συνάμα
ὑπανθρώπου - καὶ θὰ μιλήσω
ἀφοῦ πρῶτα πῶ πὼς ὅλοι οἱ καπεταναῖοι, ἔτσι καὶ ὁ Κατσαντώνης, κρύβονταν
ἀπὸ σπηλιὰ
σὲ σπηλιὰ καὶ ὀργάνωναν
τὸν ἔνοπλο ἀγῶνα κατὰ τῶν Ὀθωμανῶν.
Ἀπὸ τὶς περιβόητες
αὐτὲς σπηλιές,
λοιπόν, ἐξορμοῦσαν καὶ πετσόκοβαν,
ἕως καὶ ἐξολόθρευαν τοὺς Τουρκαλᾶδες, καθὼς καὶ τοὺς συνοδοιπόρους τους Τουρκαλβανούς. Σ’ αὐτὲς τὶς σπηλιὲς κατέστρωναν τὰ σχέδια νυχθημερόν
- ὅταν βέβαια
δὲν βρίσκονταν
στὰ πεδία τῶν μαχῶν - καὶ μαζὶ μὲ τοὺς συντρόφους τους ἀγωνιστὲς ἥρωες ἔδιναν τὸν τιμημένο
ὑπὲρ τῆς Πατρίδος Ἀγῶνα. Ἂς μὴν ξεχνᾶμε καὶ τὸν Θούριο
τοῦ Ρήγα Φεραίου: «Ὡς πότε παλληκάρια, θὰ ζοῦμε στὰ στενά, μονάχοι σὰν λιοντάρια, στὲς ράχες στὰ βουνά;
Κάλλιο εἶναι μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη
ζωή, παρὰ σαράντα χρόνους
σκλαβιὰ καὶ φυλακή. Σπηλιὲς νὰ κατοικοῦμε, νὰ βλέπουμε
κλαδιὰ
νὰ φεύγωμ’
ἀπ’ τὸν κόσμο, γιὰ τὴν πικρὴ σκλαβιά; Κάλλιο εἶναι μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη ζωή, παρὰ σαράντα
χρόνους σκλαβιὰ
καὶ φυλακή»
μὲ τὸν ὁποῖο ὁ ποιητὴς ἐμψύχωσε τὸν ὑπόδουλο λαό ἀλλὰ πρωτίστως
τοὺς ἡρωικοὺς κλέφτες καὶ ἀρματολούς.
Στὴν ἐν λόγῳ σπηλιὰ
στὸ χωριὸ Μοναστηράκι Ἀγράφων ὅπου βρέθηκε ἄρρωστος,
κύριε πρόεδρε,
ὁ Κατσαντώνης
κατάφερε νὰ κρυφτεῖ
μέχρι τήν -
θελημένη ἢ ὄχι - προδοσία
του
γιὰ νὰ θυσιαστεῖ, μ’ ἐντολὴ τοῦ Ἀλῆ Πασᾶ, ὑπὲρ Πατρίδος.
Αὐτὴ τὴ σπηλιά, ὅπου ὑπάρχει σχετικὴ
μαρμάρινη ἐπιγραφὴ μπορεῖτε νὰ ἐπισκεφθεῖτε τιμώντας
τὴν ἱστορία
κύριε πρόεδρε!
Μᾶς συγκινήσατε κύριε ποιητά, ἀλλὰ δὲν εἶναι ἴδιο θέμα.
Ἀσφαλῶς καὶ δὲν εἶναι ἴδιο θέμα, κύριε πρόεδρε
–δὲν ἰσχυρίστηκα αὐτό· ὅμως εἶναι παραπλήσιο.Ἂν ὑπῆρχε τότε ἡ Ἀρχαιολογικὴ , θὰ στερούμασταν πολλὲς ἔνδοξες καὶ λαμπρὲς σελίδες τῆς σύχρονης ἱστορίας μας – δὲν θὰ μιλάγαμε
σήμερα ἐδῶ γιὰ τοὺς τετιμημένους ἥρωές μας. Ὅμως, θέλω νὰ προσθέσω κάτι ἀκόμη κύριε πρόεδρε.
Μὰ ἤσασταν σαφὴς καὶ ἀπολύτως
κατανοητὸς κύριε ποιητά!
Μὰ ἔχω τὸν λόγο μου κύριε πρόεδρε,
θεωρῶ πὼς ἀξίζει.
Ὡραῖα, κύριε ποιητά, συνεχίστε,
σᾶς ἀκοῦμε.
Στὸν τοῖχο πίσω σας ὑπάρχει ἡ εἰκόνα του Χριστοῦ.
Ἂς θυμηθοῦμε ὅλοι μας τὰ γραφόμενα στὰ Εὐαγγέλια, ὅτι νυχτιάτικα ἡ Παναγία μὲ τὸν σύζυγό
της Ἰωσὴφ βρέθηκαν σὲ μιὰ σπηλιὰ
ὅπου ἡ Θεοτόκος γέννησε
τὸν Θεάνθρωπο.
Φαντάζεστε καὶ ἀντιλαμβάνεστε τί θὰ εἶχε συμβεῖ
ἂν ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν γεννιόταν στὴν Βηθλεέμ, ἀλλὰ κάπου στὴν Ἑλλάδα ὑπαρχούσης
τῆς Ἀρχαιολογικῆς Ὑπηρεσίας· ἡ Μαριὰμ καὶ ὁ Ἰωσὴφ δὲν θὰ παρέμεναν
στὴν σπηλιὰ καὶ ὁ Χριστὸς ἐνδεχομένως
νὰ πέθαινε
ἀπὸ τὸ κρύο - ἐφ’ ὅσον θὰ ἐξωπετάγονταν στὸ ἔλεος τῆς ψυχρῆς φύσης
- στερούμενος τὴν θερμὴ ἀνάσα τῶν βοδιῶν καὶ προβάτων
– μὲ ἀποτέλεσμα νὰ διέκοπταν τὸ ταξείδι τους οἱ τρεῖς μάγοι.
Πολλὴ δραματικὴ
εἶναι ἡ φαντασία σας κύριε ποιητά!
Καὶ εἶσθε καὶ καθ’ ὁμολογίαν ἄθρησκος
…
Διαθέτετε
μεγάλην ἱκανότηταν εἰς τὴν δραματικὴν ἔκφρασιν!
Καθόλου
κύριε πρόεδρε! Φρονῶ πὼς δὲν ἰσχύουν τὰ ἀνωτέρω -
ἀναφέρομαι καὶ στὴ δραματικὴ φαντασία
καὶ στὴν ἱκανότητα.
Ἂς ἀναλογιστοῦμε γιὰ πόσα γεγονότα
τῆς ζωῆς μας δὲ λέμε “Μὰ αὐτὸ εἶναι φανταστικό!” ἤ “Εἶναι θαῦμα!”
Κάπως ἔτσι εἶναι καὶ αὐτὸ ποὺ σᾶς περιέγραψα – πιστέψτε με!
Ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνον ὁ Χριστὸς ποὺ γεννήθηκε σὲ σπηλιά.
Καὶ ὁ Δίας σὲ σπήλαιο γεννήθηκε
σεβαστὲ κύριε πρόεδρε, καὶ οἱ περισσότεροι θεοὶ τῶν ἀρχαίων προγόνων μας σὲ σπήλαια γεννήθηκαν ἀπ’ ὅ,τι ἱστορεῖ ἡ μυθολογία.
Τί θὰ συνέβαινε
ἂν λειτουργοῦσε τότε ἡ ἐν λόγῳ Ὑπηρεσία;
Ἐπιτυγχάνετε καὶ πλέκετε
τὸν ἱστὸ τῆς ἀράχνης πολὺ μεθοδικὰ
καὶ ἄριστα,
ὁμολογῶ, κύριε ποιητά!
Παρακαλῶ κύριε πρόεδρε, παραθέτω
συμβάντα καὶ σκέψεις.
Πολὺ δεξιοτεχνικῶς,
ὅμως, κύριε ποιητά!
Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀνθρώπινη ζωὴ καὶ ὁ πολιτισμός της.
Ὁμιλεῖτε ἐπὶ παντὸς ἐπιστητοῦ,
ἐλᾶτε εἰς τὸ ἐκδικαζόμενον θέμα.
Ἐκτιμῶ πὼς ὅλα ὅσα ἀναφέρω ἔχουν σχέση μὲ τὸ θέμα.
Διέρχεστε
ἀπὸ λεωφόρους,
δρόμους καὶ ἀτραπούς – ἄλλοτε πλησίον καὶ
ἄλλοτε μακρὰν τοῦ θέματος
κύριε ποιητά.
Ἐπιχειρῶ νὰ ἐκθέσω τὰ γεγονότα
ὅπως τὰ ἀντιλαμβάνομαι,
διανθίζοντας τὸ λόγο μου μὲ μυθολογικὰ καὶ ἱστορικὰ στοιχεῖα –πολιτισμικὰ καὶ γι’ αὐτὸ καθοριστικὰ
τῆς πορείας
τοῦ ἀνθρώπου.
Ἀνάγετε τὴν προσωπικήν
σας πορείαν
εἰς πορείαν
τοῦ ἀνθρώπου
καὶ συνδέετε
τὴν παρανομίαν
σας μὲ θέματα τῆς θρησκείας –μεγαλόπνευστος
καὶ μεγαλόφρων ὁ λόγος σας κύριε ποιητά.
Ἀλλὰ συνεχίστε νὰ ἰδοῦμε ποῦ θὰ μᾶς ὁδηγήσει ὁ λόγος σας.
Ἀσφαλῶς στὴν ἀπόδειξη τῆς ἀθωότητάς μου κύριε πρόεδρε.
Τὸ Δικαστήριον θὰ ἀποφασίσει κύριε
ποιητά – συνεχίστε.
Μπορῶ νὰ συμπληρώσω, κύριε πρόεδρε, ὅτι καὶ ἡ τραγοπόδαρη
θεότητα Πᾶν, μὲ δύο κέρατα
κατσικιοῦ στὸ κεφάλι καὶ μυτερὰ αὐτιά, ποὺ γεννήθηκε
σὲ σπήλαιο
στὸ ὄρος Λύκαιον τῆς Ἀρκαδίας,
ζοῦσε στὰ ὄρη, κυρίως
σὲ σπηλιὲς μὲ Νύμφες,
(μία ἐκ τῶν ὁποίων ἡ Σύριγξ, ποὺ γιὰ ν’ ἀποφύγει τὸν ἔρωτά του μεταμορφώθηκε
σὲ καλαμιὰ κι ἐκεῖνος ἔκοψε ἀνόμια κομμάτια τὰ ἔνωσε σὲ σειρὰ καὶ δημιούργησε τὸν αὐλό του – τὴν σύριγγα) ὡς προστάτης τῶν κτηνοτρόφων, τῶν κυνηγῶν καὶ τῶν ἀλιέων – ἡ ζωή του ἦταν καθόλα ἁπλὴ καὶ ἀπέριττη μέσα στὴ φύση.
Τὸ ἴδιο καὶ ἡ θεότητα Ἄρτεμις,
ἡ προστάτιδα του κυνηγιοῦ διαβίωνε σὲ
σπηλιές, σὲ περιβάλλον μεθοριακῶν ζωνῶν, ὅπου δὲν ἐπικρατοῦσε ἀπόλυτη ἀγριότητα
τῆς φύσης,
ἀλλ’ οὔτε ὁ ἄνθρωπος εἶχε ἐξανθρωπίσει στὸ ἔπακρο, δηλαδὴ
πέριξ τῶν πόλεων καὶ τῶν οἰκισμῶν, διατηρώντας τὴν παρθενία της ἔχοντας
παρέα τὶς φίλες της Νύμφες, κι αὐτὲς παρθένες
ἐκτὸς τῆς Ροδώπιδος, ποὺ ἔχασε τὴν παρθενία της ἀπὸ τὸν Εὐθύνικο καὶ τὴν μεταμόρφωσε
σὲ πηγή, μὲ τὸ ὄνομα Στύγα,
ἀναβλύζουσα
στὴ σπηλιὰ ὅπου ἡ ξεπεσμένη
Νύμφη εἶχε χάσει τὴν παρθενία
της.
Εὐχαριστοῦμε, κύριε ποιητά,
ποὺ μᾶς θυμίζετε τὴν μυθολογίαν ὅμως τὸ θέμα τοῦ δικαστηρίου εἶναι ἡ παρανομία
σας.
Ὁλοκληρώνω, κύριε πρόεδρε,
μὲ τὴν θεότητα τοῦ οἰνου, τὸν αἰώνιο ἔφηβο ὅπως τὸν λάτρεψαν οἱ πρόγονοί μας, τὸν Πυριγενῆ
καὶ Διμήτωρα
καὶ Διθύραμβο
Διόνυσο ἢ Βάκχο, τοῦ ὑπέροχου θεάτρου:
τῆς τραγωδίας
καὶ τῆς κωμωδίας, τῆς χαρᾶς καὶ τοῦ κεφιοῦ
ἢ τοῦ κρασιοῦ καὶ τοῦ γλεντιοῦ,
τὸν ἐκπολιτιστὴ
ἀπανταχοῦ τοῦ γνωστοῦ τότε κόσμου, ὁ ὁποῖος δίδαξε στὸν ἄνθρωπο ἀφ’ ἑνὸς τὴν καλλιέργεια τῆς ἀμπέλου ἀφ’ ἑτέρου τὴν παραγωγὴ
τοῦ οἴνου πρὸς ἰδιαίτερη
τέρψη αὐτοῦ· ποὺ ἀντιπροσωπεύει, μὲ ἄλλα λόγια, τὸ πνεῦμα τῆς ἐνέργειας καὶ τῆς μεταμορφωτικῆς
δύναμης-ἱκανότητας τοῦ παιχνιδιοῦ, συνδεδεμένου μὲ τὴ γονιμότητα
μέσω τοῦ ἐκπληρωμένου ἔρωτα ὅπως ἔξοχα μᾶς λέει ὁ Ἀνακρέων στὸ ἐπίγραμμά του:
«Ὦ Κύριε,
ποὺ σύντροφοί
σου στὸ παιχνίδι εἶναι ἰσχυρὸς Ἔρως, οἱ μαυρομάτες Νύμφες
καὶ ἡ Ἀφροδίτη».
Μᾶς εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ Διόνυσος
μὲ τὴν ἀκολουθία του, τὶς Μαινάδες
Νύμφες, τοὺς Σατύρους
καὶ τοὺς
Σειληνοὺς στὶς σπηλιές, δηλαδὴ
τὰ ἄντρα, τῶν βουνῶν ἔξω ἀπὸ τὶς πόλεις διοργάνωναν
τὰ ἐνθουσιαστικὰ ὄργια ἐρχόμενοι σὲ ἔκσταση …
Αὐτὰ ἔχουν καταδιακαστεῖ ἀπὸ τὴν κοινωνίαν μας.
Ἔχουν παρερμηνευτεῖ καὶ παραποιηθεῖ ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς, ποὺ τὰ ἔχουν μεταφέρει
στὴν κοινωνία
μετὰ τὴν ἐπικράτησή τους ὡς ὁμαδικὲς γενετήσιες-σεξουαλικές, δηλαδὴ
ἀνήθικες, πράξεις συκοφαντώντας
καὶ προσβάλλοντας τοὺς προγόνους μας. Στὴν πραγματικότητα δὲν ἦταν παρὰ λατρευτικὲς τελετουργίες τοῦ θρησκευτικοῦ συναισθήματος
τῶν τότε ἀνθρώπων μὲ ἐνθουσιαστικὲς πράξεις
κατόπιν οἰνοποσίας
ὥστε νὰ βρεθοῦν σὲ ἐσκτασιακὴ μανία καὶ ὅλοι μαζί, σὲ κατάσταση μέθης καὶ
ψυχοπνευματικῆς ἡδονῆς ἁρμόζουσας σὲ λατρευτές, νὰ ξεφύγουν ἀπὸ τὴν ρουτίνα
τῆς καθημερινότητάς τους.
Ἐπρόκειτο γιὰ μιὰ καθόλα ἐνδεδειγμένη
θρησκευτικὴ ἑορτή.
Καὶ θέλετε
νὰ μιμηθεῖτε τὰς ἀρχαίας
θεότητας καὶ ἑορτάς;
Ἀσφαλῶς καὶ ὄχι, ἁπλὰ νὰ ζήσω σὲ σύγχρονο
σπίτι ἐντὸς σπηλιᾶς.
Μάλιστα,
γι’ αὐτὸ παρανομήσατε κύριε ποιητά.
Ἔχετε κάτι ἄλλο;
Ναὶ κύριε πρόεδρε – τὸ
τελευταῖο. Εἶστε θρησκευόμενος ἄνθρωπος
καί …
Αὐτὸ δὲν ἐνδιαφέρει
τὸ Δικαστήριον.
Θὰ ἔχετε ἐπισκευτεῖ πολλὰ καὶ διάφορα ἱερὰ μέρη τῆς πατρίδας μας
μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἐκκλησίες, οἱ ὁποῖες εἶναι κατασκευένες
μέσα σὲ σπηλιές – τὸ ἴδιο καὶ μοναστήρια.
Θὰ ἀναφερθῶ
σὲ μία καὶ μόνη περίπτωση:
Στὴ σπηλιὰ
τοῦ Βαρκοῦ
στὴν Καλίδονα
Ἠλείας ἐκεῖ ὅπου τὰ χρόνια
τοῦ Ὄθωνα ὁ Κολοκοτρώνης συναντήθηκε μὲ ἔμπιστους φίλους
του ἀπὸ τὴν Καλίδονα,
τὴ Στεμνίτσα, τὴν Ἄλβενα,
τὴ Ζούρτσα
καὶ ἀποφάσισαν τὴν ἵδρυση κιβδηλονομισματοκοπείου πρὸς χρηματοδότηση τοῦ ἀγῶνα γιὰ τὴν καθιέρωση
Συντάγματος ὑπὲρ τοῦ λαοῦ κι
ἔδωσαν ὅρκο σὲ ἱερὴ εἰκόνα γιὰ τὴν πίστη στὸ ἔργο τους.
Μετὰ ἀπὸ κάποια χρόνια,
κατὰ πάσα πιθανότητα αὐτὴ ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας βρέθηκε
στὴ σπηλιὰ
καὶ ἀργότερα μετασχηματίστηκε
ἡ σπηλιὰ καὶ λειτουργεῖ
ὡς ἐκκλησία ὡς τὶς μέρες μας ἀφιερωμένη
στὴν Κοίμηση
της Θεοτόκου,
τὴν ὁποία ἐπισκέπτονται πάρα πολλοὶ συνάνθρωποί
μας τόσο κατὰ
τὴν ἑορτή της, 23 Αὐγούστου,
ἀλλὰ κι ἄλλες μέρες.
Πολλὲς ἀνάλογες
περιπτώσεις ὑπάρχουν
σὲ ὅλα τὰ βουνὰ τῆς πανέμορφης
πατρίδας μας, κύριε πρόεδρε,
μὲ ἐκκλησίες καὶ μοναστήρια
ποὺ εὐλαβῶς τιμᾶ ὁ ἑλληνικὸς λαός. Γιατί
ἡ Ἀρχαιολογικὴ Ὑπηρεσία
δὲν παρενέβη
γιὰ
νὰ
χαρακτηρισθοῦν αὐθαίρετα
καὶ νὰ τὰ γκρεμίσουν;
Γιατί, κύριε πρόεδρε, δύο μέτρα καὶ δύο σταθμά;
Ποῦ βρίσκεται ἡ δικαιοσύνη σ’ αὐτὴ τὴν περίπτωση;
Ἡ Δικαιοσύνη βρίσκεται ὅπου χρειάζεται
κύριε ποιητά!
Πράττει τὸ ἱερὸν καὶ ὕψιστον καθῆκον της εἰς τὸ ἀκέραιον!
Δὲν εἶστε ἐδῶ γιὰ νὰ δώσετε
μαθήματα εἰς τὸ Δικαστήριον!
Ναί,
ἀλλὰ θὰ ἔπρεπε νὰ λειτουργεῖ καὶ αὐτεπάγγελτα.
Λειτουργεῖ αὐτεπαγγέλτως
εἰς ὅ,τι ὁρίζει ὁ Νόμος!
Ἴσως κάποιες φορὲς ξεχνιέται
κύριε πρόεδρε.
Δὲν σᾶς ἐπιτρέπω
κύριε ποιητά
– προσέχετε
πῶς μιλᾶτε.
Ἀσφαλῶς καὶ
προσέχω κύριε πρόεδρε. Μιὰ λεπτομέρεια
τώρα:
Οἱ ἀρχιτέκτονες
λένε ὅτι σχεδιάζουν
τὸ ἱερὸ τῶν ναῶν σὲ μορφὴ σπηλαίου γιατί ὁ ἀρχάνθρωπος,
σχεδὸν ἀγριάνθρωπος,
ὅπως ἄλλωστε
προανέφερα, ἦταν ἄνθρωπος τῶν σπηλαίων, ὅπου ἔζησε γιὰ χιλιάδες χρόνια,
ἴσως ἑπτακόσιες
χιλιάδες,κι ἐκεῖ μετεξελίχτηκε σὲ ἄνθρωπο ὅπως τὸν γνωρίζουμε.
Ἐκεῖ, πράγματι, διαμορφώθηκε ὁ σημερινὸς νοήμων
ἄνθρωπος, ὄντας μέσα στὰ σπήλαια προβληματίστηκε φοβούμενος γιὰ τὸν κόσμο ποὺ τὸν περιβάλλει κι ἐπινόησε τοὺς θεούς του κατασκευάζοντας
τὰ ἱερὰ καὶ ὅσιά του ἀντικείμενα
καὶ ξόανα καὶ βγαίνοντας
ἔξω ἔμαθε νὰ κατασκευάζει πρῶτα καλύβες μὰ ἐξακολούθησε
νὰ ἔχει τὰ ἱερά του ἐντὸς τῶν σπηλαίων καὶ ὕστερα σπίτια μικρὰ καὶ μεγάλα
μὲ τὰ ἱερὰ ἐντός τους κι ἀργότερα
κατασκεύασε ξεχωριστοὺς καλαίσθητους ναοὺς ὅπου, οἱ Ἕλληνες
γιὰ παράδειγμα,
στὸν σηκό,
ποὺ θύμιζε
σπήλαιο,
τοποθετοῦσαν τὸ ἄγαλμα τοῦ θεοῦ, ἐνῶ οἱ λατρευτὲς παρέμεναν
στὸν προαύλιο
χῶρο στὸν ὁποῖο βρισκόταν
ὁ βωμὸς καὶ στὴ συνέχεια οἱ Χριστιανοὶ στοὺς ναούς τους διατήρησαν τὸν σπηλαιόμορφο σχεδιασμὸ
στὸν ἱερὸ χῶρο, ἐνῶ ὁ κυρίως ναὸς ἀποτελεῖ τὸν χῶρο τῆς ἐκκλησίας, δηλαδὴ
τῶν πιστῶν.
Δὲν γνωρίζαμεν αὐτὴν τὴν λεπτομέρειαν κύριε ποιητά.
Ἐπιτρέψτε μου ἕνα τελευταῖο, παραπλήσιο κύριε πρόεδρε …
Προβλέπω
νὰ μὴν τελειώσετε ποτὲ κύριε ποιητά.
Δεσμεύομαι,
κύριε πρόεδρε, και τὸ ἐννοῶ πραγματικά.
Σᾶς ἀκοῦμε, λοιπόν,
καὶ εἶναι πράγματι τὸ τελευταῖο.
Στὸ ἀκριτικὸ
Καστελόριζο, σὲ ὕψωμα ἀνατολικὰ
τοῦ λιμανιοῦ,
κάτω ἀπὸ τὸ ἱπποτικὸ κάστρο
τῆς παρακείμενης περιοχῆς ὑπάρχει μέσα σὲ σπηλιὰ
ὁ ναόσχημος Λυκιακὸς Τάφος.
Εἶναι θαλαμοειδής, μὲ ἀρχιτεκτονικὰ στοιχεῖα διαμορφωμένη πρόσοψη, σὲ κόγχη λαξευμένη
στὸν βράχο,
παραστᾶδες μὲ ἰωνικὲς βάσεις,
ἐπίκρανα στηρίζουν
τὸ ἐπιστύλιο
ποὺ κοσμεῖται μὲ γεισίποδες,
φέρει δὲ ἀετωματικὴ ἐπίστεψη
μὲ ἀνθεμωτὰ
ἀκρωτήρια.
Στὸ ἐσωτερικὸ
ὑπάρχουν τρεῖς νεκρικὲς κλίνες
στὶς πλευρὲς ἐνῶ ἡ θύρα μὲ τὰ θυρόφυλλα δηλώνει
τὶς πολλαπλὲς ταφές, χρονολογεῖται δὲ στὸν τέταρτο αἰῶνα κοινῆς χρονολογίας,
παραπέμπει στὶς σχέσεις τῶν κατοίκων μὲ τὰ νότια τῆς Ἰωνίας,
εἶναι ὁ μοναδικὸς ποὺ ὑπάρχει σ’ ὁλόκληρη τὴν Εὐρώπη καὶ εἶναι ἐπισκέψιμος
κατὰ τὶς πρωινὲς ὧρες κύριε πρόεδρε.
Ἀγγίζετε εὐαισθήτους χορδὰς τῆς ψυχῆς μας, κύριε ποιητά, ἀλλὰ ὀφείλω νὰ σᾶς ἐπισημάνω
καὶ νὰ κατανοήσετε ὅτι οἱ ἐκκλησίες
καὶ τὰ μοναστήρια ἐπιτελοῦν ἱερὸ σκοπό!
Τὸ ἴδιο καὶ οἱ τάφοι – ἐπιπροσθέτως
ἀποτελοῦν πολιτισμό!
Δὲν ἀντιλέγω – ἀπεναντίας, συμφωνῶ
καὶ ἐπαυξάνω.
Ἀλλὰ καὶ τὸ σπίτι ἑνὸς ἀφοσιωμένου στὰ γράμματα ποιητή,
ποὺ μετὰ τὸν θάνατό
του θὰ μετατραπεῖ σὲ Μουσεῖο, ὅπου θὰ πραγματοποιοῦνται καὶ λογοτεχνικὰ σεμινάρια,
εἶναι πνευματικὸ
καὶ ἐξ ἴσου ἱερὸ ἔργο κύριε
πρόεδρε!
Ἑνὸς ποιητὴ
πράγματι μεταξὺ
οὐρανοῦ καὶ γῆς, ἀπόμακρου
τῶν ἀνθρώπων,
ἀλλὰ καὶ πλησίων αὐτῶν, ὁμοιάζοντος τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ διαφοροποιημένου αὐτοῦ.
Ἐπιπρόσθετο ἔργο τὸ μνῆμα του στὸν περίβολο.
Ἡ ἱερότητα ἑνὸς ἔργου δὲν προσδιορίζεται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο ἀπὸ τὴ θρησκευτικότητα, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἱερότητα προσφορᾶς στὴν κοινωνία
καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἐξοβελίζεται ἐπειδὴ τὸ θέλει μιὰ ὀργανωμένη
κάστα συνανθρώπων
μας. Οἱ ἀρχαιολόγοι ἂς ἐξορίσουν τὸν ἑαυτό τους σὲ ὅποιο σημεῖο τῆς γῆς ἐπιθυμοῦν μὰ δὲν μποροῦν μὲ κανένα τρόπο νὰ ἐξορίσουν
τὸν ποιητή
– τὸν μικρὸ ἐπὶ γῆς θεὸ σὲ ὅποιο σημεῖο της. Ἔστω ἕνας ἄνθρωπος νὰ ὠφεληθεῖ κύριε πρόεδρε θὰ μοῦ δώσει ἀφάνταστη χαρὰ σὲ τούτη τὴ ζωὴ καὶ στὴν ἄλλη θὰ εἶμαι ἰδιαίτερα
εὐτυχὴς ὁμολογῶ.
Καὶ ἂν μὴ τί ἄλλο, ἡ ποίηση κι ἂν εἶναι πολιτισμός!
Ἐκδηλώνετε αὐτάρεσκον πεποίθησιν
κύριε ποιητά.
Ἐκδηλώνω βαθιὰ πίστη στις ἰδέες μου σεβαστὲ
κύριε πρόεδρε!
Ἀντὶ νὰ πεισθεῖτε ἀπὸ τὰ Θεῖα, πείθετε τὰ Θεῖα κύριε ποιητά!
Αὐτὴ ἡ τοποθέτησή
σας κύριε πρόεδρε σαφῶς εἶναι φιλοφρόνηση.
Τελειώσατε κύριε ποιητὰ ἢ θὰ μᾶς παραθέσετε καὶ ἄλλα στοιχεῖα;
Ἔχω ἤδη ὁλοκληρώσει τόσο τὰ στοιχεῖα ὅσο καὶ τὶς σκέψεις κύριε
πρόεδρε καὶ θερμὰ σᾶς εὐχαριστῶ ποὺ τὸ ἐπιτρέψατε.
Κύριε ποιητὰ
μᾶς ταξειδέψατε
πολλαπλῶς ἐπὶ τῆς γῆς, ἐντὸς τοῦ χρόνου, παρόντος, παρελθόντος καὶ μέλλοντος,
ἀπὸ
τὴν ἐμφάνησιν τοῦ ἀνθρώπου ζῶντος εἰς τὰ σπήλαια ἕως καὶ αὐτὴν ταύτην τὴν συντέλειαν τοῦ κόσμου, ἐπιστρατεύσατε μάλιστα καὶ μελλοντικὴν μετοίκησιν
τοῦ ἀνθρώπου
εἰς ἄλλον πλανήτην, καθὼς καὶ ἀγαθὴν συναναστροφήν - συνεργασίαν
μὲ ἐξωγήινα ὄντα – μὴ παραλείποντας νὰ ἐμπλέξετε τὰ ἀνθρώπινα μὲ τὰ Θεῖα, ἐσεῖς ὁ κατὰ δήλωσίν
σας ἄθρησκος.
Διαπιστώνομε
ὅτι κατέχετε
πλήρως τὴν ἐπιστήμην τῆς ἐπικοινωνίας· ἄλλωστε,
ἡ ποίησις, ὡς πρώτη τῶν Τεχνῶν, κατ’ ἐξοχὴν ἐπικοινωνία
εἶναι.
Κύριε πρόεδρε, ἔπραξα, ὅπως ἔκρινα πρέπον,
ὑπὲρ τῆς ἀλήθειας.
Τὸ Δικαστήριον, λαμβάνοντας
ὑπόψιν ὅλας τὰς κατατιθεμένας θέσεις: φιλοσοφικάς, κοινωνικάς, πολιτικὰς καὶ καθημερινὰς τοῦ ἀνθρωπίνου βίου, μὰ καὶ ὡς πρὸς τὸ μέλλον, κηρύσσει
ἀθῶον τὸν
ποιητήν. Συστήνει δὲ εἰς τὴν Ἀρχαιολογικὴν Ὑπηρεσίαν νὰ μὴν εἶναι προσκολλημένη τόσον εἰς τὸ Γράμμα τοῦ ὑφισταμένου
Νόμου, ὅσον καὶ εἰς τὴν στείρα ἀντίληψιν
τῆς ἐπιστήμης
της, ἀλλὰ νὰ ἔχει ἀνοιχτὸν τὸ Πνεῦμα της εἰς τὴν διαχρονικὴν ἀνάπτυξιν
καὶ ἐξέλιξιν
τοῦ ἀνθρώπου· μάλιστα νὰ μὴ στερεῖ ἀπὸ τοὺς μελλοντικοὺς σπηλαιολόγους τὴν εὐκαιρίαν καὶ δυνατότηταν νὰ ἐρευνήσουν καὶ
διαπιστώσουν συνθῆκας διαβιώσεως
σημερινῶν ἀνθρώπων.
Τέλος, ἐπιβάλλει εἰς τὴν Ἀρχαιολογικὴν Ὑπηρεσίαν ἐξ ὁλοκλήρου τὸ κόστος τῆς δικαστικῆς δαπάνης,
τὴν καταβολὴν δὲ τόσον τῆς ἀρχιτεκτονικῆς
ὅσον καὶ τῆς κατασκευαστικῆς
δαπάνης διὰ τὴν διαμόρφωσιν τῆς σπηλιᾶς εἰς οἰκίαν ὅπου θὰ κατοικεῖ ὁ ποιητής, ἡ ὁποία μετὰ τὸν θάνατό
του - κατὰ δήλωσίν του - θὰ μετατραπεῖ
εἰς Μουσεῖον (εἰς τὸν περίβολον τοῦ ὁποίου θὰ ἐνταφιαστεῖ μετὰ τὸν θάνατόν
του ὁ ἐνώπιόν μας ἀθωωθεὶς ποιητής)
ὥστε νὰ τὸ ἐπισκέπτονται ἄνθρωποι τοῦ μέλλοντος, νὰ ἐνημερώνονται ὡς πρὸς τὸν τρόπον διαβιώσεώς
του, ἀλλὰ καὶ γενικότερον
διὰ τὸν ἐν γένει πολιτισμὸ τῆς ἐποχῆς του, νὰ ἐρευνοῦν τὴν πλουσίαν
βιβλιοθήκην του καὶ νὰ μελετοῦν τὰ βιβλία αὐτῆς, καθὼς καὶ τὴν πολύμορφον
ποίησίν του· εἴθε δὲ ἡ φύσις καὶ τὸ Θεῖον τοῦ σύμπαντος Πνεῦμα ὅπως προστατεύουν τὴν σπηλιὰν καὶ τὸ Μουσεῖον ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ
διὰ πολλὰς χιλειτίας χάριν τοῦ ἀνθρώπου.
Ἀξιότιμε κύριε ποιητὰ
μὲ ὅλην μας τὴν ψυχὴν σᾶς εὐχόμεθα δύναμιν ἀγαθὴν εἰς τὸ ἐπίπονον ἔργον ποὺ ἤδη ἔχετε ἀναλάβει καὶ πιστεύομεν
πὼς στὸ ἑξῆς ἡ Πολιτεία θὰ σταθεῖ ἀρωγός σας.
.jpg)
