ΠΩΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΟΥΝ ΟΙ ΓΡΑΙΚΟΙ

 

 

ΠΩΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΟΥΝ ΟΙ ΓΡΑΙΚΟΙ

 

Οι Γραικοί δεν διασκεδάζουν πια.

Υπήρξαν μέχρις αφάνταστου σημείου γλεντζέδες μέχρι το 1821, οπότε, για πρώτη φορά στην μακραίωνα ιστορία τους, ο Κολοκοτρώνης τους αποκάλεσε «βρε Έλληνες». Από τότε το κέφι τους άρχισε να χαλάει.

Σήμερα οι Γραικοί δεν διασκεδάζουν πια.

Είναι λάθος να τα βάλει κανείς με τον Κολοκοτρώνη.

Ήταν μεγάλος και λεβέντης, είπε επίσης και το «ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ» και το εφάρμοσε κιόλας, αλλά να λέμε τα σύκα - σύκα και τη σκάφη - σκάφη; Εκείνο το «βρε Έλληνες» ήταν η αρχή του κακού.

Ξέρω τι ακριβώς έφταιξε. Θυμάμαι αμυδρά τον Κολοκοτρώνη, με περικεφαλαία αλλά χωρίς φούντα στο σπαθί, να μας βγάζει λόγο απ’ τα κεραμίδια και να μας λέει «βρε Έλληνες» και άπαντες να φρικάρουμε.

ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΞ ΗΜΩΝ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΟΤΕ ΤΗΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ ΤΟΛΜΗ ΚΑΙ ΕΥΠΡΕΠΕΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΒΑΛΕΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ.

Από τότε μας πήρε η κατηφόρα.

Είναι γνωστή ασφαλώς η ιστορία με τον Καστοριανό γουνέμπορο, που λείποντας κάποιο Πάσχα στην Ιταλία για μπίζνες, καθ’ ήν στιγμήν « τηλεφωνεί εις τον συνεταίρον του ήκουσεν αίφνης μακρινόν ήχον κλαρίνου. 0 ευαίσθητος γουνέμπορος συνεκινήθη σφόδρα, και διέταξε νά ’ρθη αμέσως το κλαρίνο στο τηλέφωνο.

Λοιπόν, επί 25,000 δραχμές άκουγε κι έκλαιγε εκεί στην μακρινή, στην πικρή ξενιτειά.

Η ιστορία είναι αληθινή»

Ο γουνέμπορος, γνήσιος Γραικός, υπήρξε ασφαλώς άνδρας έντιμος και σεβνταλής. Χαιρετίζω την εικόνα του. Μάγουλο μούσκεμα στα δάκρυα, σφιγμένο στ’ ακουστικό, ένα ποτήρι ουίσκι, ήχοι μέσα από το καλώδιο, μοναξιά του θανατά σε κάποιο Χίλτον. Τυπική εικόνα μη διασκεδάζοντας Γραικού. Εξ ίσου χαιρετίζω ανάλογες εικόνες με διαφορετικό ταξικά και ιδεολογικά περιεχόμενο  Γραικοί εμιγκρέδες αναζητώντας υποκατάστατα πατρίδας στις Ελληνικές ταβέρνες, μετανάστες αναζητώντας γκόμενες και υποκατάστατα ισοτιμίας σε Γερμανικές μπυραρίες  διανοούμενοι σπάζοντες καρύδια σε ταινίες τέχνης  εμποροϋπάλληλοι που — Σαββατόβραδο —προσπαθούν να κάνουν κεφάλι με Κουρτάκη, Μαλαματίνα, τσίπουρα και άλλα. Είναι όλες το ίδιο τυπικές. Στη διασκέδαση οι Γραικοί δεν ξέρουν διακρίσεις. Απλώς δεν διασκεδάζουν.

Οι Γραικοί είναι κατηφείς και θλιμμένοι. Πίνουν όχι για να ξεχάσουν, παρά για να γίνουν πιο ανθεκτικοί στις μνήμες. Πλαγιάζουν όχι για να κοιμηθούν, παρά για να ονειρευτούν. Αγαπάνε με απόλυτο πάθος και το κρύβουν με απόλυτη λεπτότητα.

Οι  Γραικοί είναι η μειοψηφία. Οι Γραικοί δεν γουστάρουνε τους παπατζήδες και τους ρουφιάνους. Αρνούνται να γίνουνε νταβατζήδες.

Οι Γραικοί νιώθουν ότι είναι χαμένο παιχνίδι.

 Οι πλείστοι των Γραικών είναι πεισμένοι ότι δεν είναι Γραικοί.

Προσπαθούν συνεπώς να διάγουν ως Έλληνες. Καπνίζουν τσιγάρα με φίλτρο για να αισθανθούν Έλληνες, Καπνίζουν Μάλμπορο και Γκωλουάζ για να αισθανθούν Έλληνες.

Ψηφίζουν στις βουλευτικές εκλογές για να αισθανθούν Έλληνες.

Ψηφίζουν Κάρτερ, Μπάιντεν, Τράμπ  και ΚΚΕ για να αισθανθούν Έλληνες.

Καμμιά φορά η φωνή του αίματος ξυπνά και κατεβαίνουν σε απεργίες και διαδηλώσεις, φωνάζουν βρωμιάρη διαιτητή φακ οφ και αμάν τη γκρίνια σου γυναίκα, γρήγορα όμως οι ψύχραιμοι τους ανακαλούν στην τάξη.

Πηγαίνουν τότε σινεμά, πηγαίνουν σε χασαποταβέρνες, ψαροταβέρνες, μπουζουξίδικα, θέατρα, μπουάτ, μπουρδέλα, ντισκοτέκ και παμπ και δεν διασκεδάζουν.

Δεν μπορούν έτσι να διασκεδάσουν.

Άλλωστε, στο φινάλε δεν είναι κι Έλληνες.

Οι Έλληνες υπήρξαν λαός τρανός και μεγαλεπήβολος. Ανέπτυξαν τέχνες και επιστήμες, μπόι και κομπορρημοσύνη, έφτασαν και την Οικουμένη ολόκληρη να διεκδικήσουν και εν μέρει να κατακτήσουν, κάποτε όμως η ώρα τους ήρθε.

Πρώτος ο Μόμμιος τους έβαλε χέρι ατιμωρητί. Ακολούθως πλείστοι άλλοι, κατακτητές, πειρατές, ορδές και λοιπά, με τη σειρά τους κατέκλυσαν την νότιο Βαλκανική.

Άλλοι ήρθαν περαστικοί και φύγανε. Άλλοι περαστικοί και μείνανε. Άλλοι για να κάτσουν και στρογγυλοκάθισαν. Άλλοι για να κάτσουν και τα ίχνη τους χάθηκαν.

Όλοι όμως σε κάποιο βαθμό αφομοιωθήκανε, κι όλοι, σε κάποιο ανάλογο βαθμό, αφομοιώσανε. Και με τον καθένα που ερχότανε το χαρμάνι πλούταινε.

Και ήρθαν πολλοί.

Δεν ήρθαν τα ακόλουθα έθνη και λαοί:
α) Ερυθρόδερμοι, Αυστραλοί (ιθαγενείς), Τασμανοί.
β) Κινέζοι, Ινδοκινέζοι, Ιάπωνες,
γ) Ινδοί, Μαλαίσιοι, Μαλγάσοι.
δ) Νέγροι γενικώς. Βουσμάνοι»
ε) Βάσκοι
ζ) Κέλτες.

Τα υπόλοιπα πέρασαν, σχεδόν απαξάπαντα. Και μπορεί να μη χτίσανε Παρθενώνες. Μπορεί, όπως φερ΄ ειπείν οι ένδοξες στρατιές του Κρούμμου, να καταντήσαν φόρου υποτελή στην Άγια Πετρούπολη. Μπορεί να χαθήκαν εντελώς από την ιστορία κατά
τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ο Βαγιαζΐτ — ο επιλεγόμενος Γιλδιρίμ — πέθανε σε κλουβί. Όμως κάτι όλοι τους αφήσανε. Τουλάχιστο λίγη σάρκα κι αίμα. Έστω για λίπασμα.

Το ζήτημα όμως δεν είναι στα γονίδια. Ξέρουμε ότι όλοι οι λαοί είναι μπάσταρδοι, κι αυτό πια λίγο μας απασχολεί. Το ζήτημα είναι στην κουλτούρα.

Κανείς λαός- δεν επιζεί της κουλτούρας-του. Οι Έλληνες ξεμπερδέψανε μαζί με τη δουλοκτησία, μαζί με την πόλη - κράτος, μαζί με τα συμπόσια, μαζί με την κλασσική παιδεραστία και το δωδεκάθεο. Δώσαν ότι είχανε στα χαρμάνι του μέλλοντος κι απαρνιθήκανε. Με σαντούρια, βιολιά και μπουζούκια, με Παναγιές με καλικάντζαρους, με καπηλειά και καφενέδες, με τεκέδες, μπαρμπουτιέρες, τσούσκες, λαχανοντολμάδες και λακέρδα, καταμεσής στα Βαλκάνια ξεμύτησαν οι Γραικοί.

Αλλά ούτε κι αυτοί δα επιζήσουνε της κουλτούρας τους.

Η κουλτούρα των Γραικών διαμορφώθηκε σε χρόνους δυσοίωνους. Η κουλτούρα των Γραικών δεν χρειάζονταν τσόντες. Η κουλτούρα των Γραικών, ήταν δυνατή, πλούσια και αυτάρκης. Η κουλτούρα των Γραικών πεθαίνει θάνατον βίαιο.

Ήτανε πάντα βίαιη κουλτούρα.

Οι Γραικοί είναι δεμένοι με τα Βαλκάνια στον ίδιο βαθμό που οι Έλληνες ήταν με τη δουλοκτησία.

Οι δε δεν αντέξανε δίχως σκλάβους.

Οι μεν δεν θ’ αντέξουνε δίχως Βαλκάνια.

Το έθνος των Γραικών ενθύμιζε το τέρας του Φραγκεστάιν. Όμοια μ’ εκείνο αποτελείτο από μέλη νεκρών. Όμοια μ’ εκείνο ήταν πλήρες ζωτικότητας. Ομοίως είχε μια τρυφερότατη καρδιά.
Ομοίως άρχισε κάποτε να ξυπνά.

Τότε θεωρήθηκε σκόπιμο να του σπάσουν τον τσαμπουκά.
Έτσι αποφασίστηκε να αφαλοκόψουν τους Γραικούς από τα Βαλκάνια.

«Βρε Έλληνες», τους είπανε, «φαίνεστε μεν όμοιοι κι ίδιοι  μ’ όλους αυτούς τους Σέρβους, Βούλγαρους, Ρουμάνους, Βλάχους, Αρβανίτες κτλ. κτλ. που βλέπετε εδώ στη γύρα, πλην δεν είστε. Εσείς προέρχεστε από αρχαίο παπάρι».

Το ρεζουμέ ήταν ότι το παπάρι εκείνο είχε μεν κοπεί κάποτε, πλην είχε προλάβει να μπολιάσει κόσμο κατά Δύση μεριά. Τώρα οι Γραικοί έπρεπε να στραφούν προς την Δύσιν για να ξαναγίνουν άνθρωποι.

Και άρχισαν να πίνουν μπύρα.

Δεν μ’ ενδιαφέρει αν ο Κολοκοτρώνης είχε όταν αμόλαγε το βρε Έλληνες» συνείδηση του ρόλου του. Ίσως υπήρξε άδολο θύμα πονηρών χωροφυλάκων, ίσως υπήρξε και ολίγον οπορτουνιστής εμένα όμως αυτό που μ’ ενδιαφέρει είναι τ’ ότι οι Γραικοί,
περίλυποι κι απονενοημένοι, κομπλεξαρισμένοι, λιγόπιστοι κι αιώνια καψούρηδες, το φάγανε. Και το φάγανε μέσα και βαθιά. Και άρχισαν να απογραικοποιούνται.

Οι Γραικοί είναι άξιοι της τύχης τους. Κατούρησαν το γάλα της μάννας τους και προτιμήσανε το Νεστλέ, και μάλιστα σε μορφή ενέσιμη. Γι’ αυτό δεν ωριμάσανε ποτέ. Γι’ αυτό γερνάνε σε μια φυματική εφηβεία.

Οι Γραικοί υπάρχουν ακόμα. Είχανε ρίζες πολύ βαθιές. Αλλά ασυνείδητες δυνάμεις τους συντηρούν, κι όχι καμμιά κανενός είδους θεληματική προσπάθεια. Αρνήθηκαν τον δικό τους κόσμο, Αρνήθηκαν τα προϊόντα της δικής τους παραγωγής. Τα εισαγωγής τους έμειναν για πάντα ξένα. Πώς να διασκεδάσει ο Γραικός με ντίσκο, τέκνο, ηλεκτρονική μουσική;

Οι Γραικοί δεν βολεύονται με υποκατάστατα. Έχουν χάσει τον παλιό τους τρόπο να ζουν και να χαίρονται. Δεν έχουν φτιάξει καινούργιο.

Τρώνε τις κουράδες που τους σερβίρουνε, αλλά ανηδόνιστα.
Ακούνε μουσική που δεν τη γουστάρουνε.

Πάνε σινεμά και δεν το χαίρονται,
Βλέπουνε τηλεόραση και βρίζουνε.

Πάνε στο θέατρο και δεν τη βρίσκουνε.

Πάνε στις ταβέρνες και δεν τραγουδάν.

Πάνε στις ταβέρνες και δεν χορεύουνε.

Χορεύουνε και τραγουδάν και δεν τη βρίσκουνε.

Γράφουνε και δεν τη βρίσκουνε.

Διαβάζουνε και δεν τη βρίσκουνε.

Πάνε σε χώρους μαζικής συναναστροφής και νιώθουν μόνοι τους.
Είναι μόνοι τους.  Ανηδόνιστοι.

Οι Γραικοί ούτε με την παλιά τους δεν βολεύονται πλέον κουλτούρα.

Οι καιροί έχουν αλλάξει. Οι ίδιοι έχουν αλλάξει.

Αν δεν βρουν τρόπο να φτιάξουν καινούργια, αν δεν βρουν έναν καινούργιο τρόπο να διασκεδάζουν, αν δεν φτιάξουν έναν δικό τους τρόπο να υπάρχουν, απλώς τότε στο φινάλε θα πάψουν να υπάρχουν.

Ο τόπος όμως τούτος ο χλοερός δεν θα μείνει άδειος. Ιδού που έκθαμβοι παρακολουθούμε μια καινούργια φάρα να ξετσουτσουνίζει μπροστά στα ίδια μας τα μάτια. Αποτελείται απ’ αυτούς που κύλησαν στο λούκι των ολιγοστών εκείνων Γραικών οι οποίοι, κατά τα χρόνια εκείνα τα περίλαμπρα του 1821, χρημάτισαν ρουφιάνοι.
Είναι τώρα περισσότερο ισχυροί. Αποτελούν την απόλυτον πλειοψηφία.

Ονομάζονται Νεοέλληνες.

Οι Νεοέλληνες πίνουν νοθευμένα ποτά. Άλλωστε δεν ξέρουν να πίνουν.

Καπνίζουν νοθευμένα τσιγάρα. Χρησιμοποιούν νοθευμένη βενζίνη. Συναλλάσσονται με νοθευμένο νόμισμα. Έχουν νοθευμένα αισθήματα. Έχουν νοθευμένα υποκατάστατα.

Εν αντιθέσει προς τους ευγενείς Γραικούς, οι Νεοέλληνες απολαμβάνουν τα σκατά που τρώνε. Διασκεδάζουν δηλαδή εν γένει καλά. Γεμάτοι χοιρινή ζωντάνια δεν παραλείπουν να θεσμοποιήσουν τις προτιμήσεις τους, και αόκνως οργανώνουν κατάσταση κομμένη στα μέτρα τους και ραμμένη πάλι στα μέτρα τους.

Μάστοροι δε εις την προπαγάνδα έχουν πείσει όχι μόνον την ταλαντευόμενη μάζα, αλλά και πολλούς Γραικούς ακόμη, ότι πρόκειται περί της ιδεωδεστέρας εφικτής καταστάσεως. Και —αντιδράσεως μη υπαρχούσης — καθημερινά αυξάνονται και πληθύνονται. Και καθημερινά εμπλουτίζουν τον εις τα μέτρα των φτιαγμένο κόσμο τους με συναρπαστικά φώτα νέον και φορμάικες, με πιτσαρίες, σπαγγετερίες, καφετερίες, σνακ - μπαρ και Άζαξ για τα τζάμια, με Πάριο, Βοσκόπουλο, Πάολα, Τσίρκα, Βούλγαρη, Αγγελόπουλο και πλήθος χαλέδες.

Που ακούνε Μαρινέλλα, Βίσση, Καζαντζίδη.

Βλέπουν Βουτσά, Χατζηχρήστο, Σασμό, Ειδήσεις.

Παρακολουθούν τηλεόραση για τις διαφημίσεις.

Πίνουν Μεταξά, Βότκα, Ουίσκι και διασκεδάζουν.

Που ακούν εν γένει μουσική του πρωκτού και διασκεδάζουν.
Που βλέπουνε ταινίες του πρωκτού και διασκεδάζουν.

Που πάνε στις ταβέρνες και χλαπακιάζουνε και είναι βέβαιοι ότι διασκεδάζουνε.

Που δεν χορεύουνε και δεν τραγουδάν και διασκεδάζουνε.

Που διαβάζουνε Βίπερ και Νόρες και διασκεδάζουνε.

Που πάνε σε χώρους μαζικής συναναστροφής για να μένουν μόνοι τους, με τα κινητά τους ανοιγμένα στον τζόγο.

Που μένουν μόνοι τους.

Που δεν μιλάνε.

Δεν καταλαβαίνουν.

Δεν βλέπουν.

Δεν ακούνε.

Δεν δίνουν.

Δεν παίρνουν.

Που δεν μαθαίνουν.

Που πάνε βόλτα στην παραλία και λένε φτου γαμότο, πάλι κόσμο έχει σήμερα.

Αλλά και αυτοί δεν θα επιζήσουνε της κουλτούρας τους.

 

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Το να κατανοήσουμε την ουσία της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας είναι πολύ δύσκολο, διότι, αύτη ήταν η εκδήλωση των κατά καιρούς ακμασάντων και κανονικώς λειτουργησάντων Μυστηρίων. Δυνάμεθα όμως να εξετάσουμε το υλικό το οποίο  μάς παρέχει η προ-μυθική περίοδος του ελληνισμού και κυρίως η Ελληνική Μυθολογία, η οποία κατά πάσα πιθανότητα πηγάζει από την  Πελασγική.

Η αρχική Πελασγική θρη­σκεία ήταν κατά βάση φυσιο­λατρική, θεοποιουμένων των φυσικών δυνάμεων και νόμων. Έπλασαν τούς θεούς καθ' ομοίωση των ανθρώπων. Καθ’ όσον δε αναπτύσσονταν η  διάνοια των αρχαίων Ελλήνων, στους θεούς αυτούς έβλεπαν, συμβολικά, τους εργάτες όχι μόνον της φυσικής, αλλά και της ηθικής τάξεως.

Τοιουτοτρόπως η Δήμητρα, η  Γη  μήτηρ, από θεά των φυ­τών και της χορηγού του σί­του έγινε η εφευρέτρια και προστάτιδα της γεωργίας και αργότερα στα Ελευσίνια Μυστήρια, ο μύθος αυτής και τα εντός αυτών δρώμενα συμβόλιζαν, εκτός των φυσικών γεγο­νότων, και άλλα γεγονότα σχέση έχοντα με την ανθρώπινη ψυ­χή.

Τα Μυστήρια της Ελευσίνας υπήρξαν τα θεμέλια του διαφωτισμού της ανθρώπινης ψυχής, αυτά που υπέδειξαν σ’ αυτήν, την οδό προς το φώς της σωτηρίας. Η εικόνα της παλαιούσης προς το σκότος ψυχής διατυπώθηκε στα μυστήρια  της Ελευσίνας στην πληρέστα­τη περιγραφή. Η δε αποκάλυψη των μέσων όπως νικήσει κάποιος το σκοτάδι υπεδείχθη από αυτούς πλήρως και βλέπουμε γιατί οι μυηθέντες ομολογούσαν, ότι όποιος άνθρω­πος μυηθεί στην Ελευσίνα θα έχει μετά θάνατον ευ­δαιμονία.

Να κατανοηθούν τα απόρρητα Μυστήρια και όργια δεν ή­ταν δυνατό, εάν αυτός που το επιθυμούσε αυτό δεν ήταν μεμυημένος σ’ αυτά και κατάλληλος ψυχικά για την κατανόηση τους.

Η μύηση ήταν, διά σειράς δο­κιμασιών, βαθμιαία από βα­θμού εις βαθμό, με προϋπόθεση, από του κατωτάτου, του εξαγνισμού και της καθάρσεως, μέχρι του ανωτάτου, στον όποιο ο μεμυημένος ελέγετο επόπτης, δηλαδή κατείχε την εξ εποπτείας Γνώση.

Η παλαιά θρησκεία θεωρούσε θεούς και ανθρώπους αδιακρίτως ως παράγοντες της παγ­κοσμίας θείας φύσεως, συνεξελισσομένους, τούς μεν θεούς ως νόμους αυτής, τούς δε αν­θρώπους ως δημιουργήματα αυτής, εξελισσόμενους δι’ αυ­τών σε θεία κατάσταση.

Αλλά «τί εστί Φύσις;» ρωτά ο Θαλής τω 600 π.κ.χ. και ποια η αρχή του σύμπαντος;

Απεφάνθη δε ότι η αρχή του παντός είναι το ύδωρ.

Ο Αναξί­μανδρος τω 570 π.κ.χ.. είπε ότι είναι το άπειρον.

Ο Ηράκλει­τος τω 500 π.κ.χ. το πυρ.

Ο Εμπεδοκλής τω 450 π.κ.χ. ο αήρ, η γη και το ύδωρ.

Ο Αναξαγόρας διακήρυξε ότι ο νους είναι η αρ­χική ουσία, από την οποία τα πάντα προέρχονται.

Τέλος, ο Λεύκιππος διετύπωσε την θεω­ρία των ατόμων.

Απ’ όλα αυτά  καταφαίνεται, ότι στα Μυστήρια είχε την κα­ταγωγή της όχι μόνον η αρ­χαία Ελληνική θρησκεία, άλ­λα και η αρχαία Ελληνική Φι­λοσοφία, ιδιαιτέρως δε η Πυ­θαγόρειος διδασκαλία.

Ο Πυθαγόρας της κοσμογονικής Μονάδος και Δυάδας δίδαξε όχι μόνον την αθανασία της ψυχής, αλλά και την προΰπαρξη αυτής και την διαδοχι­κή αυτής ενσάρκωση, πιστεύοντας ότι διά των οργανισμών εξ­ελίσσεται αυτή.

Το «Γνώθι Σ’ Αυτόν» στρέφει τον άνθρω­πο προς τον εσωτερικό του κόσμο, είναι καθαρά εσωτερική φιλοσοφία, αντίλαλος καλώς λειτουργούντων Μυστηρίων.

Ο Σωκράτης, παλαιά ψυχή ή μυημένος σε Μυστήρια, καθοδηγείτε από θεία έμπνευση και περιέσωσε το έργο του Πυθαγόρα, το ματαιωθέν από τον σχολαστικισμό, τον Εκκλησιαστικισμό και τον Στρατιωτικισμό.

Ο Πλάτωνας, όπως και ο Σω­κράτης, δίδασκε την έρευνα του ηθικοί σκοποί της Δημι­ουργίας και την συμμόρφωση της ανθρώπινης Λογικής προς αυτόν.

Πίστευε ότι ο άνθρω­πος είναι συμβολική εικόνα του θεού και είναι όργανο εξελίξεως του θεού, όταν άριστα εκτελεί την ηθική και θεία αποστολή του.

Ή δε αληθινή γνώση (Αλήθεια) είναι «έλλαμψις, φωτισμός θεόθεν».

Είναι γεγονός ότι, διδασκαλίες και δοξασίες όπως οι παραπάνω προ­έρχονται μυστηριακά κατ’ αρχάς από τον Ορφέα, συμβολικώς δε από τον Πυθαγόρα και επιστημονικώς (κατά την εσωτε­ρική επιστήμη) από τον Πλά­τωνα.

Μέγα δίδαγμα του Πλάτω­νος είναι ότι, για να αυξάνει της ψυχής μας η ομοιότητα με την θεότητα, πρέπει να ζούμε ενάρετα, ώστε η ψυχή μας να πορευθεί προς την ανάλογη γι’ αυτήν ευδαιμονία. Η αρετή είναι η υγεία, η τάξις και αρ­μονία της ψυχής. Επίσης μέγιστη σημασία απέδιδε ο Πλάτων στούς στοχασμούς μας, διότι γνώριζε ότι οι στο­χασμοί του ανθρώπου λαμβά­νουν υλική υπόσταση ανάλογα, καλή ή κακή.

Από την  θεωρία αυτή ο Αριστοτέλης διετύπωσε την διδασκαλία του περί ανελίξεως των πάντων διά των κοσμογονικών νόμων της φύσεως και της δυναμικής εκδηλώσεως και εξελίξεως αυτών, διατυπώνοντας την Ιδέα ότι ο άνθρωπος είναι έν σμικρογραφία το Σύμ­παν.

Ότι έλεγε ο Πλάτων Ύ­λη, ο Αριστοτέλης έλεγε Δύναμη.

Ότι ο Πλάτων έλεγε Ιδέαν, ο Αριστοτέλης έλεγε Ενέργεια.

Ο Αριστοτέλης θεωρούσε την πραγματικότητα ως αποτέλεσμα Δυνάμεως και Ενέργειας και δίδασκε ότι η Φύση, ανελισσομένη, πορεύεται προς την επνευμάτωση και η θεία Δημιουργία, εξελισσόμενη, έχει ως αποτέλεσμα την θεία Πνευματικότητα.

Όταν ο Σωκράτης καθιέρω­σε την σπουδαιότητα της ηθι­κής ως πρακτικό σκοπό πάσης φιλοσοφίας, οι άνθρωποι έ­στρεψαν την προσοχή τους προς αυτήν, με αποτέλεσμα την Στωική διδασκαλία.

Επί 400 χρόνια το υπέροχο τούτο σύστημα, που διδάχθηκε από τον Ζήνωνα, τον Χρύσιππο, τον  Κλεάνθη, τον Επίκτητο και τους διαδόχους τους, παρήγαγε υπέρο­χους χαρακτήρες. Οι Στωικοί, με την απλότητα και ειλικρί­νεια του βίου, απέδειξαν ότι πράγματι ήταν ότι συμβούλευαν τούς άλλους, να είναι Άρχοντες της ψυχής τους.

Η στωική πίστη, όπως την διετύπωσε ο Επίκτητος, δέ­χεται ότι ο Θεός είναι ο Λό­γος, Δημιουργός των πάντων και πατήρ των ανθρώπων (πρόγονος).

Τρεις βαθμίδες ο­δηγούν τον άνθρωπο προς την τελειότητα:

Διαυγής Νους, Υ­γιής Πόθος και Αγαθή Δράσις.

Εάν θέλεις να μην είσαι δούλος, έλεγαν, φρόντιζε να μην έχεις κανέναν δούλο σου.

Διότι εάν ανέχεσαι να έχεις δούλους, είναι τεκμήριο ότι είσαι εσύ πρώτον δούλος, της δουλείας την οποίαν εξασκείς στους άλλους.

Ο Στωικός είναι απέριττος, κύριος εαυτού, δούλος ουδενός, κόλακας ουδενός, τύραννος ουδενός και ολιγαρκής.

Την Πλατωνική φιλοσοφία παλινόρθωσε τω 200 μ.κ.χ. ο Αμμώνιος Σακκάς στην Αλεξάν­δρεια. Ο Πλωτίνος, ο οποίος ονομάσθηκε το «ύστατο Φως της Ελ­λάδος», ήταν μαθητής του Αμμωνίου. Οι θεμελιώδεις αρχές του νεοπλατωνισμού, κατά τους παραπάνω, είναι: Ενότητα και Αγαθότης του Θεού. Σφαίρες υποστάσεως, εκπορευόμεναι εκ του θεού. Ο άνθρω­πος είναι μικροσκοπική αναπαράσταση του Σύμπαντος. Η ψυχή προϋπήρχε του σώματος, εξακολουθεί να υπάρχει, μετά τον θάνατο του και ενσαρκώνεται σε νέο σώμα, εξελισσόμενη διά των οργανισμών.

Η ψυχή είναι προορισμένη για την θέωση και ο νους φωτίζε­ται δι’ ελλάμψεως.

Η ψυχή δύναται να έλθει σε έκσταση, εσωτερικώς ενωμένη με τον θεό.

Οι διαβαθμίσεις της υποστάσεως είναι: Θεός - Νους- Ψυχή - Λόγος - Αίσθηση – Ζωτικότητα- Ύλη.

Ο Πλωτίνος δίνει την κάτω­θι εντολή σε κάθε άνθρω­πο, που επιθυμεί να βαδίσει σε μία πραγματική ψυχική εξέλιξη: Καθάρισον την ψυχήν σου από πάσης φρούδης ελπίδος και από παντός φόβου πε­ρί ανθρωπίνων πραγμάτων και τότε ο ενδότερος οφθαλμός σου θα αρχίσει να βλέπει την ευθεία οδό. Ενθυμού ότι η αγάπη είναι ο Σωτήρ σου και ο Φρουρός σου. Άνευ της Α­γάπης ο κεντρόφυξ νόμος θα εξεσφενδόνιζε τήν ψυχή σου εις τας παγερωτέρας της εξωτέρας ζώνης. Μη λησμόνει ότι υπεράνω της λογικής είναι η Διαίσθηση και ότι το Θείο Φως, δια της διαισθήσεως, έρ­χεται, πληρούν την καρδία αγαθοσύνης. θαύμαζε το κάλ­λος, την συμμετρία και την τάξη του υλικού κόσμου, για να αισθανθεί αγάπη  προς τον πνευματικόν κόσμο, του οποίου ο υλικός είναι απλή αναπαράσταση και ατελής εικόνα.

Ζήτησε την πληρεστέρα απεικόνιση του πνευματικού κόσμιου μέσω του υλικού, αρκεί δε να πράττεις αυτό για να φοβάσαι καθόλου περί της τύχης του ατόμου σου.

Από τα παραπάνω   δύναται κανείς να συμπεράνει ότι η αρχαία Ελληνική θρησκεία και φιλο­σοφία (έχουν κοινή την καταγωγή, έκ του άδυτου των Μυστηρίων. Για τον λόγο αυτό  πάντες οι συγγραφείς της αρχαιότητας μιλούν μετά σεβασμού περί αυτών.

Άκρως αντίθετος υπήρξε η Ιδέα περί των Μυστηρίων και ιδίως των Ελευσινίων, την ό­ποιαν σχημάτισαν οι πατέρες της Χριστιανικής θρησκείας.

Ιδίως δε της Λατινικής Εκ­κλησίας, λόγω των μικρών γνώσεων, τις όποιες είχαν σε σχέση προς τα Μυστήρια και λόγω της τερατώδους μεταμορφώσεως, την οποία υφίσταντο οι περιγραφές των, έως ότου φθάσουν μέχρι των «άγιων τους εδρών».

Αντίθετα από αυτούς, οι Έλληνες Χριστιανοί, Ελληνικώς μορφωθέντες, και κατά βάθος γνωρίσαντες το πνεύμα και την ηθική βάση της θρη­σκείας των προγόνων τους, δεν ήταν δυνατόν να υποπέσουν σε τόσον οικτρό σφάλμα, αλλά να καθίστανται ηθικότεροι και χριστιανοί πραγματικοί, εκ της μελέτης των ηθικών και συμβο­λικών διδασκαλιών της Αρ­χαίας πνευματικής μας κληρο­νομιάς.

 

 

Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ

 

η δικη του προμηθεα

         

Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ

 (Από μία ιδέα ενός πεζού κειμένου του Κάρελ Τσάπεκ)

Διασκευή: Μάριος Πετρίδης. Ιούλιος 2021.

ΠΡΟΣΩΠΑ:

- ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ: (βουβός ρόλος), καθισμένος στο κέντρο με φανάρι και  την πλάτη γυρισμένη στους δικαστές.

- ΥΠΟΜΗΘΕΑΣ: Πρόεδρος στο κέντρο.

- ΑΠΟΜΗΘΕΑΣ: Εισαγγελέας άκρο αριστερά.

- ΑΜΗΘΕΑΣ: Πάρεδρος δεξιά του προέδρου.

- ΑΝΤΙΜΗΘΕΑΣ: Πάρεδρος αριστερά του προέδρου.

- ΕΠΙΜΗΘΕΑΣ: Γιος του Υπομηθέα, παιδί.

- ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Σε αθέατη σκοτεινή πλευρά.   

 

 

ΟΔΗΓΙΕΣ

ΣΚΗΝΙΚΑ: Στο βάθος ελαιόδεντρα, τέσσερα σκαμνιά, το ένα ψηλότερο. Τέσσερα αναλόγια με κρυφό φωτισμό, (για τα κείμενα). Δεξιά ψηλά αφίσα με το Πάνθεο στον Όλυμπο. Ένα αναλόγιο δεξιά της σκηνής, για τον αφηγητή.

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ: Κάθεται σε ένα σκαμνί, μπροστά του μία λάμπα θυέλλης με φλόγα. Γύρο του μικρές σούβλες, χύτρες, ταψιά, ψησταριά, μικρές δάδες, πυρσοί και ένας λευκός πάπυρος.

ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Οι Δικαστές, με λευκούς μακριούς χιτώνες, χωρίς κορδόνι στη μέση. Τα πρόσωπα τους βαμμένα με λευκό χρώμα, το στόμα τους βαμμένο μαύρο ή σκούρο καφέ. Στο κεφάλι φορούν χρυσά στεφάνια από ελιά. Στα πόδια σανδάλια ή ξυπόλυτοι.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ: Σκηνικό, ένα τραπέζι με δύο σκαμνιά. Στο τραπέζι μία πιατέλα με κρέας και φρούτα. Μία κανάτα με κρασί και ένα ποτήρι. Φωτισμός από δεξιά, που προέρχεται από τζάκι ή φωτιά ή φουφού.

 

 ΕΙΣΑΓΩΓΗ- ΑΦΗΓΗΤΗΣ

 Τη στιγμή αυτήν, που σε παγκόσμια κλίμακα τα πνευματικά, τα πολιτιστικά και τα οικονομικά συστήματα, είναι παγιδευμένα, ναρκοθετημένα στις κομματικές και πολιτικές τοποθετήσεις….. Τη στιγμή αυτή, που οι εκκλησίες καίγονται, τα σχολεία γκρεμίζονται και το αίμα χύνεται ποτάμι, που η ατομικότητα εξουσιάζεται από παράλογους εξουσιαστές, τη στιγμή αυτή που η πνευματική ζωή βρίσκεται σε λήθαργο, στο ζενίθ της κατάπτωσης, που ο μικροαστισμός έχει παρασύρει τις κοινωνίες σ’ ένα απειθάρχητο σύνολο, που η νέα γενιά τρέφεται με απατηλά συνθήματα, που οι ποιητές εμπορεύονται την ουσία της τέχνης. 

 Αυτή την κρίσιμη στιγμή, που η αβεβαιότητα στιγματίζει τη διάθεση για δημιουργία, όλοι οι άνθρωποι του λόγου και της πέννας, έχουν αυξημένη την ευθύνη, την υποχρέωση, να  αντιπαρατάξουν τη δύναμη, το σφρίγος, την πνοή, την ενεργητικότητα τους.

Χρειάζεται αγώνας, για την απελευθέρωση του πνεύματος. Χρειάζεται Φως, περισσότερο Φως. Προμηθειακό  αιώνιο Φως.   

Στα κατάλληλα χέρια, η φωτιά μπορεί να προσφέρει Φώτιση. Σε λάθος χέρια όμως, η φωτιά μπορεί ν΄ αποδειχθεί  άκρως καταστροφική.

Η φωτιά που δώρισε ο Προμηθέας στους ανθρώπους μπορεί να τους προσφέρει πολλά οφέλη. Αλλά ταυτόχρονα μπορεί και να τους κάψει στον πόλεμο, σ΄ ένα ατύχημα ή στις φλόγες της ιεράς εξέτασης.

Το μέσο χρειάζεται την αγαθή του χρήση για έναν αγαθό σκοπό, έτσι ώστε να είναι πραγματικό δώρο.

Η φωτιά είναι εργαλείο αλλά και Φως, ανεκτίμητο δώρο στους ανθρώπους.

Είναι η απαρχή του τεχνικού πολιτισμού με διαχρονικό συμβολισμό.

                                                              Α΄ ΜΕΡΟΣ

 

ΕΝΑΡΞΗ: Οι δικαστές βήχουν, φταρνίζονται, σκαλίζουν τις μύτες τους και ξύνουν το κεφάλι τους.

 -Αφηγητής: ( Αργά και μακρόσυρτα). Με πολλά βηξίματα και ξεροβηξίματα και μετά από παρατεταμένες συνεδριάσεις, για τη συγκέντρωση των αποδεικτικών στοιχείων, τα μέλη της έκτακτης  συνόδου της Γερουσίας των Αρχιερέων ( ήχος κτύπων τρεις φορές, με μπαστούνι ή σφυρί.), μαζεύτηκαν εδώ στη σκιά του ιερού ελαιώνα.

-Υπομηθεάς: Λοιπόν κύριοι,( Χασμουρητό), αυτή η αναθεματισμένη υπόθεση, παρατράβηξε! Νομίζω ότι δε χρειάζεται να συνοψίσω τα στοιχεία. Για να προλάβω όμως οποιεσδήποτε τυπικές αντιρρήσεις, ο κατηγορούμενος Προμηθέας, αυτόχθων, κλητευθείς νομίμως ενώπιον του δικαστηρίου με την κατηγορία, ότι επινόησε τη φωτιά και ως εκ τούτου, χμ, χμ….διετάραξε την καθεστυκυίαν τάξιν των θεών.

Ομολόγησε πρώτον, ότι όντως επινόησε τη φωτιά και εκτός αυτού, ότι είναι εις θέσιν, να αναπαράγει το φαινόμενο δια μεθόδου την οποία αποκαλεί ανάφλεξιν. Τρίτον, ότι δε διεφύλαξε την ύπαρξη αυτού του μυστηρίου- αυτού του σκανδαλιστικού γεγονότος- μυστικήν και δεν το ανέφερε εις τας αρμοδίους αρχάς των ιερών μπάτσων, αλλά σκοπίμως το απεκάλυψεν και ούχι μόνον αυτό, αλλά και το παρέδωσε εις χείρας μη εντεταλμένων προσώπων, όπως απεδείχθη εκ της ήδη περατωθείσης καταθέσεως των εν λόγο  ατόμων εκ των ευεργετηθέντων ανθρώπων.  Νομίζω λοιπόν κύριοι δικαστές, πως αυτό είναι όλο και ότι μπορούμε, να προχωρήσουμε αμέσως και να τον κηρύξουμε ένοχο, καθορίζοντας και την ποινή του.

-Αποθημέας: Με συγχωρείται κύριε πρόεδρε, αλλά θεωρώ ότι λαμβανομένης υπόψιν της σημασίας αυτού του έκτακτου δικαστηρίου, θα ήταν πιο σωστό να εκδώσουμε την απόφαση, αφού πρώτα συσκεφθούμε κατά νόμο, δηλαδή για να το πω απλά, αφού πρώτα συζητήσουμε διεξοδικά την υπόθεση.

-Αμηθεάς: Θα ήθελα να επισημάνω,( ξεροβήχει ), ότι κατά την γνώμη μου, μία πλευρά της όλης υποθέσεως, θα πρέπει να τονισθεί ιδιαιτέρως. Κύριοι, αναφέρομαι στη θρησκευτική πλευρά και ερωτώ. Τι,Τι; Είναι αυτή η φωτιά; Τι είναι αυτή η λεγόμενη σπίθα αναφλέξεως; Όπως παραδέχεται και ο ίδιος ο κατηγορούμενος, δεν είναι τίποτε άλλο, από την αστραπή και η αστραπή όπως γνωρίζουμε όλοι, είναι η έκφραση των υπερφυσικών και μεταφυσικών δυνάμεων του Κεραύνιου Δία. Μπορείτε να μου εξηγήσετε κύριοι, πως ένας κοινός θνητός, όπως ο Προμηθέας, κατάφερε να προσεγγίσει τη Θεϊκή Φωτιά; Με ποιο δικαίωμα τη σφετερίστηκε; Από που την πήρε; Ο Προμηθέας προσπάθησε να μας πείσει ότι, απλώς την επινόησε, αλλά αυτό είναι μια ανόητη δικαιολογία. Αν το πράγμα ήταν τόσο  απλό και αθώο, γιατί να μην επινοήσει τη φωτιά κάποιος από εμάς τους εκλεκτούς των Θεών;

Η άρνηση του και τα ασύστολα ψεύδη του, δεν πρέπει να μας παρασύρουν. Εγώ θα χαρακτήριζα το αδίκημα του, ως κοινή κλοπή αφ’ ενός και ως ιεροσυλία αφ’ ετέρου.

Χωρίς το φόβο των Θεών, από τη φωτιά του κεραύνιου Δία, πως θα συντηρηθούν οι ναοί μας, τι θα τρώνε οι ιερείς μας;

Βρισκόμαστε εδώ, για να τιμωρήσουμε, με τη μεγαλύτερη δυνατή αυστηρότητα, αυτήν την ασεβή αλαζονεία και να προστατεύσουμε την ιδιοκτησία των χθόνιων Θεών μας. Αυτά ήθελα να πω μόνο.( Φυσάει τη μύτης του δυνατά στην άκρη της χλαμύδας του.).

-Υπομηθέας: Πολύ ωραία τα είπες. Θέλει κανείς άλλος να παρατηρήσει τίποτα;

-Απομηθέας: Ζητώ την ανοχή του δικαστηρίου, αλλά δεν είναι δυνατόν να συμφωνήσω με τους ισχυρισμούς του διακεκριμένου συναδέλφου μου. Παρακολούθησα πως ο εν λόγω Προμηθέας, άναψε τη φωτιά και σας λέγω ειλικρινώς κύριοι - ότι μεταξύ μας- δεν είναι και τίποτε σπουδαίο.

Η ανακάλυψη της φωτιάς, θα μπορούσε να έχει γίνει από οποιονδήποτε τεμπέλη, αργόσχολο ή και γιδοβοσκό κι αν δεν έτυχε να την ανακαλύψουμε εμείς, αυτό οφείλεται στο απλό γεγονός ότι, οι σοβαροί άνθρωποι, δεν έχουν καιρό να ονειροπολούν ή να παίζουν με πέτρες, για να δημιουργήσουν σπίθες και να ανάβουν φωτιές. Βεβαιώνω το συνάδελφο μου Αμηθέα, πως οι δυνάμεις αυτές, είναι κοινότατες και φυσικές και δεν ταιριάζει στην αξιοπρέπεια ενός σκεπτόμενου ανθρώπου, πολύ λιγότερο στους θεούς, να ασχολείται ο ίδιος με αυτές. Κατά τη γνώμη μου, η φωτιά είναι πολύ ασήμαντη ώστε να έχει οποιαδήποτε σχέση με τα ιερά και τα όσια. Αλλά η υπόθεση έχει και μια άλλη πτυχή στην οποία πρέπει να επιστήσω την προσοχή των διακεκριμένων συναδέλφων μου. Όπως φαίνεται λοιπόν, η φωτιά είναι ένα άκρως επικίνδυνο και ζημιογόνο στοιχείο. Ακούσατε ορισμένους μάρτυρες να καταθέτουν ότι, προσπαθώντας να δοκιμάσουν την παιδαριώδη ανακάλυψη του Προμηθέα, υπέστησαν εγκαύματα και σε μερικές περιπτώσεις, προεκλήθησαν ακόμη και ζημιές σε υλικά αγαθά. Κύριοι, αν εξ΄αιτίας του Προμηθέα η χρήση της φωτιάς γενικευθεί, πράγμα το οποίο τώρα πλέον φαίνεται ότι είναι δυστυχώς αναπόφευκτο, τότε ούτε η ζωή μας ούτε και η ιδιοκτησία μας, θα είναι ασφαλής και αυτό κύριοι ίσως σημάνει το τέλος του ηγεμονικού μοναρχικού πολιτισμού μας. Το μόνο που χρειάζεται είναι, μια μικρή απροσεξία και τι μπορεί να αναχαιτίσει αυτό το τόσο επικίνδυνο στοιχείο; Θα ακολουθήσει αναρχία και κατάρρευση της θεοκρατίας. Ο Προμηθέας κύριοι, είναι ένοχος εγκληματικής αμέλειας, γιατί έφερε εις τον κόσμο, κάτι τόσον επιβλαβές. Εγώ θα χαρακτήριζα το αδίκημα του, ως πρόκληση βαρέων σωματικών βλαβών και σημαντικών υλικών ζημιών. Θεωρώ ότι η πράξη του θέτει εις κίνδυνο την δημόσιαν  ασφάλειαν, αποσκοπώντας στην ανατροπή του καθεστώτος. 

Εν όψει όλων αυτών προτείνω, να προσδεθεί με αλυσίδας επί σκληράς στρώμνης. Τελείωσα κύριε πρόεδρε.    

-Υπομηθέας: Έχετε απόλυτο δίκαιο κύριε,(Μουρμουρίζοντας) και θα ήθελα, να προσθέσω κάτι ακόμη:

Τι τη θέλουμε κύριοι την φωτιά; Χρησιμοποιούσαν φωτιά οι πρόγονοί μας;  

Η ανακάλυψη ενός τέτοιου πράγματος ισοδυναμεί με ασέβειαν προς την κληροδοτημένη τάξη, χμ..χμ, είναι απλώς μια επαναστατική πράξης.

Που ακούστηκε οι άνθρωποι να παίζουν με τη Φωτιά; Αναλογισθήκατε κύριοι, που είναι δυνατόν να μας οδηγήσουν όλα αυτά;                                                                                         Οι άνθρωποι θα αποχαυνώνονται δίπλα στη φωτιά και θα γίνουν τρυφηλοί από τη θαλπωρή της, αντί-αντί να πολεμούν, να αγωνίζονται και τα παρόμοια.                                                       Η αλήθεια της φύσης των φαινομένων, πρέπει να περνάει απαρατήρητη, να γλιστράει αθόρυβα και να σπέρνεται σπόρο-σπόρο, έτσι ώστε οι άνθρωποι να τη συνηθίσουν βαθμιαία.   

Τελικά αυτό το πράγμα, θα μας οδηγήσει στον εκφυλισμό, στην ηθική παρακμή και χμ-χμ, θα προκαλέσει γενικήν αναστάτωση εις την κοινότητα μας. Για να μην μακρηγορώ άλλο…. Τα σημεία αυτά της σήψης, πρέπει να παταχθούν με τον αυστηρότερο τρόπο. Η κατάστασής είναι σοβαρά, πολύ σοβαρή. Αυτό ήθελα να επισημάνω.

-Αντιμηθέας; Πολύ σωστά ομίλησες. Όλοι συμφωνούμε με τον Πρόεδρο μας ότι η φωτιά του Προμηθέα ίσως έχει απρόβλεπτες επιπτώσεις. Κύριοι, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δακτυλάκι μας, πρόκειται για κάτι τρομερό. Όποιος θα εξουσιάζει τη φωτιά, τι εκπληκτικές δυνατότητες θα έχει!! Θα αναφέρω λίγες μόνο στην τύχη. Θα μπορεί να καίει τα σπαρτά του εχθρού, τους ελαιώνες  και τα λοιπά γεννήματα. Χωρίς αδικίες και πολέμους δε θα υπήρχε η ιστορία και στο μέλλον η ιστορία θα γράφετε με αποκαΐδια και στάχτες. Με τη φωτιά κύριοι, ο λαός μας, απέκτησε μίαν καινούργια δύναμη και ένα όπλο, με τη φωτιά θα γίνουμε σχεδόν ισόθεοι…( Ψιθυριστά με δέος και φόβο και ύστερα ξαφνικά, ξεσπάει αγριωπά.)

 Κατηγορώ τον Προμηθέα, γιατί ενεπιστεύθει αυτό το θεϊκό και ακατανίκητο στοιχείο σε βοσκούς και δούλους, εις τον πρώτον τυχόντα. Τον κατηγορώ διότι, δεν την παρέδωσε ως όφειλε, εις τας χείρας των αρμοδίων, οι οποίοι θα την διεφύλασσαν ως  το πολυτιμότερο αγαθόν του κράτους  και θα κυβερνούσαν δι’ αυτής. Μπρος στην ανάγκη, κάθε ιδεαλισμός είναι απάτη. Ο φόβος είναι ο ιδεαλισμός των θεών. Κατηγορώ τον Προμηθέα, ότι ως εκ τούτου, υπήρξε ανάξιος θεματοφύλαξ της ανακαλύψεως της φωτιάς, η οποία θα έπρεπε να είναι μυστικόν του ιερατείου και μόνον......                                                                                   Κάθε πεποίθηση είναι φυλακή. Κατηγορώ τον Προμηθέα, (Φωνάζοντας, παρασυρμένος από τη συγκίνηση), ότι δίδαξε ακόμη και στους ξένους πως να ανάβουν φωτιά. Μάλιστα κύριοι, δεν το έκρυψε καν, από τους εχθρούς μας!!!!                                                                                           Ο Προμηθέας, δίνοντας τη φωτιά στους πάντες, δεν έκλεψε μόνο τη φωτιά από τους θεούς, αλλά και από εμάς τους ίδιους. Η ελπίδα είναι διεγερτικό για τη ζωή, πολύ ανώτερο απ΄ ότι η τύχη. 

Κατηγορώ τον Προμηθέα, ότι είναι ένοχος εσχάτης προδοσίας! 

Τον κατηγορώ γιατί συνωμότησε εναντίον της κοινότητας μας, ( Βήχας μετά παύση και συνεχίζοντας με στριγκή φωνή-υστερική ). Ζητώ την καταδίκη του εις θάνατον. ( Ασθμαίνοντας ξεψυχισμένα, κάθεται και απλώνει τα πόδια του).

-Υπομηθέας: Λοιπόν κύριοι, θέλει να μιλήσει κανείς άλλος; ( Σιωπή από όλους. Κουνάνε τα κεφάλια τους αρνητικά.).

Τότε κατά τη γνώμη του δικαστηρίου, ο κατηγορούμενος Προμηθέας κρίνεται ένοχος. Πρώτον για το αδίκημα της βλασφημίας και ιεροσυλίας. Δεύτερον, διότι προκάλεσε σοβαρές σωματικές βλάβες και υλικές ζημιές, εις την ιδιοκτησίαν τρίτων και έθεσεν εις κίνδυνών τη δημόσιά ασφάλειαν. Τέλος είναι ένοχος εσχάτης προδοσίας και ιεροσυλίας. Κύριοι, προτείνω να καταδικασθεί εις ισόβια δεσμά και επιπροσθέτως να προσδεθεί με αλυσίδας επί σκληρής στρωμνής, ή αλλιώς να καταδικασθεί, εις θάνατον ..αχμααχμ…..

-Αντιμηθέας: Ή και τα δύο, (σκεπτικός), έτσι ώστε να ικανοποιηθούν και οι δύο καταδικαστικές προτάσεις.

-Υπομηθέας: Τι εννοείς και τα δύο;

-Αντιμηθέας: Το σκέφτηκα πριν  από λίγο. Ίσος θα μπορούσαμε να το πετύχουμε ως εξής: Θα καταδικάσουμε τον Προμηθέα να μείνει δεμένος σε ένα βράχο όλη του τη ζωή και θα αφήσουμε τα όρνεα, να τρώνε το άθεο συκώτι του. Καταλάβατε τι θέλω να πω εξοχότατε; ( Τρίβοντας τα χέρια του.).

-Υπομηθέας: Ναι αυτό μπορεί να γίνει. ( Με ύφος ατάραχο, βλέπει ψηλά προς κάποια κορυφή, ή τον ουρανό.). Κύριοι, αυτή θα ήταν όντως παραδειγματική τιμωρία και μάλιστα ταιριαστή για ένα τέτοιο ιδιότυπο έγκλημα δε νομίζετε; Υπάρχουν αντιρρήσεις; ( Σιωπή, κουνάνε τα κεφάλια τους.). Τότε η συνεδρίαση θεωρείται λήξασα…

( Αποχωρούν παίρνοντας τα φανάρια τους και τους παπύρους σαν κλέφτες με γοργά, χοροπηδηχτά βήματα. Ο Προμηθέας σβήνει το φανάρι του και ξαπλώνει με ανοιχτά χέρια και πόδια, σαν το Βιτρούβιο άντρα.).

 

                                                   ΤΕΛΟΣ  Α΄ ΜΕΡΟΥΣ       

    

 

                                                ΜΕΡΟΣ Β΄ ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Σκηνικό: Τραπέζι με πιατέλα με κρέατα, μία κανάτα με κρασί, δύο σκαμπό. Δεξιά ο γιος του Υπομηθέα, Επιμηθέας, αριστερά ο Υπομηθέας. Ο Υπομηθέας, ροκανίζει ένα μπούτι αρνίσιο με τα χέρια, κάπου δεξιά, καίει ένα τζάκι ή ένα φανάρι ή μία ψησταριά. Ο Επιμηθέας με γαλάζιο κοντό ένδυμα ή στολή οπλίτη.

 -Επιμηθέας: Και γιατί καταδίκασες τον Προμηθέα σε θάνατο μπαμπά;

-Υπομηθέας: ( Μασουλώντας με ήχους .. μιάμ… μμμμ..) Μα την πίστη μου, αυτό το αρνάκι είναι πιο νόστιμο ψημένο απ΄ότι άψητο. Βλέπεις τελικά η φωτιά χρησιμεύσε και σε κάτι….( Παύση ). Για λόγους δημοσίου συμφέροντος το έκανα, καταλαβαίνεις; Γιατί τι θα γινόμαστε εάν επιτρέπουμε στον καθένα να επινοεί ατιμωρητί- επειδή έτσι του αρέσει-σπουδαίες ανακαλύψεις; Μη ξεχνάς νεαρέ μου, πως το συμφέρον της πατρίδας είναι υπεράνω της δικαιοσύνης. Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω; Μου φαίνεται όμως ότι αυτό το κρέας, θέλει κάτι ακόμα. Ανά…… το βρήκα … (Φωνάζει με ενθουσιασμό και σηκώνεται από το κάθισμα του με υψωμένα τα χέρια και τις παλάμες στραμμένες στον ουρανό.). Το ψητό αρνάκι θέλει αλάτι, ρίγανη, και σκόρδο. Να πως θα έπρεπε να το ψήνουν για να γίνει μπουκιά και συχώριο. Αυτή είναι  ανακάλυψη μια φορά! Μπράβο μου!!! Και πάω στοίχημα, πως κάτι τέτοιες ανακαλύψεις που ομορφαίνουν τη ζωή, δεν περνάνε καν από το μυαλό ανθρώπων σαν τον Προμηθέα.

-Επιμηθέας: Πρόσεχε μπαμπά κινδυνεύεις!!! Ε αν την ανακάλυψη σου μάθουν οι θνητοί, θα κάνουν αλυσίδες καταστημάτων ταχυφαγίας και θα είναι ευδαίμονες ωσάν το Δία. Θα τσικνίζουν για την ευχαρίστηση τους, αδιαφορώντας για θυσίες στους θεούς και τότε πατέρα, οι θεοί θα πεθάνουν. Διότι και οι θεοί, πεθαίνουν, όταν τους ξεχνάνε οι άνθρωποι. Η λογική αρχίζει στην κουζίνα πατέρα. Όταν οι θνητοί, δε θα κρυώνουν, υπό την ανακάλυψη του Προμηθέα, δε θα διψούν, δε θα πεινούν, θα είναι πιο ευδαίμονες από τους θεούς, χωρίς τον φόβο του φωτισμένου από δάδες,  Άδη και το φόβο του θανάτου. Θα θεωρούν χαμένη τη μέρα εκείνη, που δε θα έχουν χορέψει ούτε μία φορά. Πατέρα, κατά κανόνα, όλα τα πράγματα τα ανακαλύπτει, αυτό το απόλυτα χυδαίο και άμυαλο ΟΝ η ΤΥΧΗ, κατά ΤΥΧΑΙΟΤΗΤΑ. Ο άνθρωπος που θέλει να σώσει τον κόσμο και να βοηθήσει τους συνανθρώπους του, πάντα έρχεται σε σύγκρουση με καποιανού το συμφέρον. Δε μπορείς να ευχαριστήσεις και τους πάντες, δε γίνεται. Σε βλέπω λοιπόν πατέρα, κατηγορούμενο στην επόμενη δίκη.

Εγώ τώρα για το καλό και για το κακό θα πάω να συναντήσω αυτό το θελκτικό φάντασμα την Πανδώρα με το κουτάκι της, το κοσμημένο μ΄ όλες τις χάριτες.

 

                                                           ΤΕΛΟΣ

Φινάλε: Όλος ο θίασος, βγαίνει και υποκλίνεται με φαναράκια στα χέρια.     

Η πνευματική ιδιοκτησία αποκτάται χωρίς καμία διατύπωση και χωρίς την ανάγκη ρήτρας απαγορευτικής των προσβολών της. Επισημαίνεται πάντως ότι κατά το Ν. 2121/1993 και κατά την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης (που έχει κυρωθεί με το Ν. 100/1975) απαγορεύεται η αναδημοσίευση και γενικά η αναπαραγωγή της στοιχειοθεσίας της σελιδοποίησης, του εξωφύλλου και γενικότερα της όλης αισθητικής εμφάνισης του παρόντος έργου, με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά, στο πρωτότυπο ή σε μετάφραση ή άλλη διασκευή, με φωτοτυπίες, ηλεκτρονικές ή οποιεσδήποτε άλλες μεθόδους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του Ν. 2121/1993, χωρίς γραπτή άδεια του εκδότου και του  συγγραφέα.