Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ

 

η δικη του προμηθεα

         

Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ

 (Από μία ιδέα ενός πεζού κειμένου του Κάρελ Τσάπεκ)

Διασκευή: Μάριος Πετρίδης. Ιούλιος 2021.

ΠΡΟΣΩΠΑ:

- ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ: (βουβός ρόλος), καθισμένος στο κέντρο με φανάρι και  την πλάτη γυρισμένη στους δικαστές.

- ΥΠΟΜΗΘΕΑΣ: Πρόεδρος στο κέντρο.

- ΑΠΟΜΗΘΕΑΣ: Εισαγγελέας άκρο αριστερά.

- ΑΜΗΘΕΑΣ: Πάρεδρος δεξιά του προέδρου.

- ΑΝΤΙΜΗΘΕΑΣ: Πάρεδρος αριστερά του προέδρου.

- ΕΠΙΜΗΘΕΑΣ: Γιος του Υπομηθέα, παιδί.

- ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Σε αθέατη σκοτεινή πλευρά.   

 

 

ΟΔΗΓΙΕΣ

ΣΚΗΝΙΚΑ: Στο βάθος ελαιόδεντρα, τέσσερα σκαμνιά, το ένα ψηλότερο. Τέσσερα αναλόγια με κρυφό φωτισμό, (για τα κείμενα). Δεξιά ψηλά αφίσα με το Πάνθεο στον Όλυμπο. Ένα αναλόγιο δεξιά της σκηνής, για τον αφηγητή.

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ: Κάθεται σε ένα σκαμνί, μπροστά του μία λάμπα θυέλλης με φλόγα. Γύρο του μικρές σούβλες, χύτρες, ταψιά, ψησταριά, μικρές δάδες, πυρσοί και ένας λευκός πάπυρος.

ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Οι Δικαστές, με λευκούς μακριούς χιτώνες, χωρίς κορδόνι στη μέση. Τα πρόσωπα τους βαμμένα με λευκό χρώμα, το στόμα τους βαμμένο μαύρο ή σκούρο καφέ. Στο κεφάλι φορούν χρυσά στεφάνια από ελιά. Στα πόδια σανδάλια ή ξυπόλυτοι.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ: Σκηνικό, ένα τραπέζι με δύο σκαμνιά. Στο τραπέζι μία πιατέλα με κρέας και φρούτα. Μία κανάτα με κρασί και ένα ποτήρι. Φωτισμός από δεξιά, που προέρχεται από τζάκι ή φωτιά ή φουφού.

 

 ΕΙΣΑΓΩΓΗ- ΑΦΗΓΗΤΗΣ

 Τη στιγμή αυτήν, που σε παγκόσμια κλίμακα τα πνευματικά, τα πολιτιστικά και τα οικονομικά συστήματα, είναι παγιδευμένα, ναρκοθετημένα στις κομματικές και πολιτικές τοποθετήσεις….. Τη στιγμή αυτή, που οι εκκλησίες καίγονται, τα σχολεία γκρεμίζονται και το αίμα χύνεται ποτάμι, που η ατομικότητα εξουσιάζεται από παράλογους εξουσιαστές, τη στιγμή αυτή που η πνευματική ζωή βρίσκεται σε λήθαργο, στο ζενίθ της κατάπτωσης, που ο μικροαστισμός έχει παρασύρει τις κοινωνίες σ’ ένα απειθάρχητο σύνολο, που η νέα γενιά τρέφεται με απατηλά συνθήματα, που οι ποιητές εμπορεύονται την ουσία της τέχνης. 

 Αυτή την κρίσιμη στιγμή, που η αβεβαιότητα στιγματίζει τη διάθεση για δημιουργία, όλοι οι άνθρωποι του λόγου και της πέννας, έχουν αυξημένη την ευθύνη, την υποχρέωση, να  αντιπαρατάξουν τη δύναμη, το σφρίγος, την πνοή, την ενεργητικότητα τους.

Χρειάζεται αγώνας, για την απελευθέρωση του πνεύματος. Χρειάζεται Φως, περισσότερο Φως. Προμηθειακό  αιώνιο Φως.   

Στα κατάλληλα χέρια, η φωτιά μπορεί να προσφέρει Φώτιση. Σε λάθος χέρια όμως, η φωτιά μπορεί ν΄ αποδειχθεί  άκρως καταστροφική.

Η φωτιά που δώρισε ο Προμηθέας στους ανθρώπους μπορεί να τους προσφέρει πολλά οφέλη. Αλλά ταυτόχρονα μπορεί και να τους κάψει στον πόλεμο, σ΄ ένα ατύχημα ή στις φλόγες της ιεράς εξέτασης.

Το μέσο χρειάζεται την αγαθή του χρήση για έναν αγαθό σκοπό, έτσι ώστε να είναι πραγματικό δώρο.

Η φωτιά είναι εργαλείο αλλά και Φως, ανεκτίμητο δώρο στους ανθρώπους.

Είναι η απαρχή του τεχνικού πολιτισμού με διαχρονικό συμβολισμό.

                                                              Α΄ ΜΕΡΟΣ

 

ΕΝΑΡΞΗ: Οι δικαστές βήχουν, φταρνίζονται, σκαλίζουν τις μύτες τους και ξύνουν το κεφάλι τους.

 -Αφηγητής: ( Αργά και μακρόσυρτα). Με πολλά βηξίματα και ξεροβηξίματα και μετά από παρατεταμένες συνεδριάσεις, για τη συγκέντρωση των αποδεικτικών στοιχείων, τα μέλη της έκτακτης  συνόδου της Γερουσίας των Αρχιερέων ( ήχος κτύπων τρεις φορές, με μπαστούνι ή σφυρί.), μαζεύτηκαν εδώ στη σκιά του ιερού ελαιώνα.

-Υπομηθεάς: Λοιπόν κύριοι,( Χασμουρητό), αυτή η αναθεματισμένη υπόθεση, παρατράβηξε! Νομίζω ότι δε χρειάζεται να συνοψίσω τα στοιχεία. Για να προλάβω όμως οποιεσδήποτε τυπικές αντιρρήσεις, ο κατηγορούμενος Προμηθέας, αυτόχθων, κλητευθείς νομίμως ενώπιον του δικαστηρίου με την κατηγορία, ότι επινόησε τη φωτιά και ως εκ τούτου, χμ, χμ….διετάραξε την καθεστυκυίαν τάξιν των θεών.

Ομολόγησε πρώτον, ότι όντως επινόησε τη φωτιά και εκτός αυτού, ότι είναι εις θέσιν, να αναπαράγει το φαινόμενο δια μεθόδου την οποία αποκαλεί ανάφλεξιν. Τρίτον, ότι δε διεφύλαξε την ύπαρξη αυτού του μυστηρίου- αυτού του σκανδαλιστικού γεγονότος- μυστικήν και δεν το ανέφερε εις τας αρμοδίους αρχάς των ιερών μπάτσων, αλλά σκοπίμως το απεκάλυψεν και ούχι μόνον αυτό, αλλά και το παρέδωσε εις χείρας μη εντεταλμένων προσώπων, όπως απεδείχθη εκ της ήδη περατωθείσης καταθέσεως των εν λόγο  ατόμων εκ των ευεργετηθέντων ανθρώπων.  Νομίζω λοιπόν κύριοι δικαστές, πως αυτό είναι όλο και ότι μπορούμε, να προχωρήσουμε αμέσως και να τον κηρύξουμε ένοχο, καθορίζοντας και την ποινή του.

-Αποθημέας: Με συγχωρείται κύριε πρόεδρε, αλλά θεωρώ ότι λαμβανομένης υπόψιν της σημασίας αυτού του έκτακτου δικαστηρίου, θα ήταν πιο σωστό να εκδώσουμε την απόφαση, αφού πρώτα συσκεφθούμε κατά νόμο, δηλαδή για να το πω απλά, αφού πρώτα συζητήσουμε διεξοδικά την υπόθεση.

-Αμηθεάς: Θα ήθελα να επισημάνω,( ξεροβήχει ), ότι κατά την γνώμη μου, μία πλευρά της όλης υποθέσεως, θα πρέπει να τονισθεί ιδιαιτέρως. Κύριοι, αναφέρομαι στη θρησκευτική πλευρά και ερωτώ. Τι,Τι; Είναι αυτή η φωτιά; Τι είναι αυτή η λεγόμενη σπίθα αναφλέξεως; Όπως παραδέχεται και ο ίδιος ο κατηγορούμενος, δεν είναι τίποτε άλλο, από την αστραπή και η αστραπή όπως γνωρίζουμε όλοι, είναι η έκφραση των υπερφυσικών και μεταφυσικών δυνάμεων του Κεραύνιου Δία. Μπορείτε να μου εξηγήσετε κύριοι, πως ένας κοινός θνητός, όπως ο Προμηθέας, κατάφερε να προσεγγίσει τη Θεϊκή Φωτιά; Με ποιο δικαίωμα τη σφετερίστηκε; Από που την πήρε; Ο Προμηθέας προσπάθησε να μας πείσει ότι, απλώς την επινόησε, αλλά αυτό είναι μια ανόητη δικαιολογία. Αν το πράγμα ήταν τόσο  απλό και αθώο, γιατί να μην επινοήσει τη φωτιά κάποιος από εμάς τους εκλεκτούς των Θεών;

Η άρνηση του και τα ασύστολα ψεύδη του, δεν πρέπει να μας παρασύρουν. Εγώ θα χαρακτήριζα το αδίκημα του, ως κοινή κλοπή αφ’ ενός και ως ιεροσυλία αφ’ ετέρου.

Χωρίς το φόβο των Θεών, από τη φωτιά του κεραύνιου Δία, πως θα συντηρηθούν οι ναοί μας, τι θα τρώνε οι ιερείς μας;

Βρισκόμαστε εδώ, για να τιμωρήσουμε, με τη μεγαλύτερη δυνατή αυστηρότητα, αυτήν την ασεβή αλαζονεία και να προστατεύσουμε την ιδιοκτησία των χθόνιων Θεών μας. Αυτά ήθελα να πω μόνο.( Φυσάει τη μύτης του δυνατά στην άκρη της χλαμύδας του.).

-Υπομηθέας: Πολύ ωραία τα είπες. Θέλει κανείς άλλος να παρατηρήσει τίποτα;

-Απομηθέας: Ζητώ την ανοχή του δικαστηρίου, αλλά δεν είναι δυνατόν να συμφωνήσω με τους ισχυρισμούς του διακεκριμένου συναδέλφου μου. Παρακολούθησα πως ο εν λόγω Προμηθέας, άναψε τη φωτιά και σας λέγω ειλικρινώς κύριοι - ότι μεταξύ μας- δεν είναι και τίποτε σπουδαίο.

Η ανακάλυψη της φωτιάς, θα μπορούσε να έχει γίνει από οποιονδήποτε τεμπέλη, αργόσχολο ή και γιδοβοσκό κι αν δεν έτυχε να την ανακαλύψουμε εμείς, αυτό οφείλεται στο απλό γεγονός ότι, οι σοβαροί άνθρωποι, δεν έχουν καιρό να ονειροπολούν ή να παίζουν με πέτρες, για να δημιουργήσουν σπίθες και να ανάβουν φωτιές. Βεβαιώνω το συνάδελφο μου Αμηθέα, πως οι δυνάμεις αυτές, είναι κοινότατες και φυσικές και δεν ταιριάζει στην αξιοπρέπεια ενός σκεπτόμενου ανθρώπου, πολύ λιγότερο στους θεούς, να ασχολείται ο ίδιος με αυτές. Κατά τη γνώμη μου, η φωτιά είναι πολύ ασήμαντη ώστε να έχει οποιαδήποτε σχέση με τα ιερά και τα όσια. Αλλά η υπόθεση έχει και μια άλλη πτυχή στην οποία πρέπει να επιστήσω την προσοχή των διακεκριμένων συναδέλφων μου. Όπως φαίνεται λοιπόν, η φωτιά είναι ένα άκρως επικίνδυνο και ζημιογόνο στοιχείο. Ακούσατε ορισμένους μάρτυρες να καταθέτουν ότι, προσπαθώντας να δοκιμάσουν την παιδαριώδη ανακάλυψη του Προμηθέα, υπέστησαν εγκαύματα και σε μερικές περιπτώσεις, προεκλήθησαν ακόμη και ζημιές σε υλικά αγαθά. Κύριοι, αν εξ΄αιτίας του Προμηθέα η χρήση της φωτιάς γενικευθεί, πράγμα το οποίο τώρα πλέον φαίνεται ότι είναι δυστυχώς αναπόφευκτο, τότε ούτε η ζωή μας ούτε και η ιδιοκτησία μας, θα είναι ασφαλής και αυτό κύριοι ίσως σημάνει το τέλος του ηγεμονικού μοναρχικού πολιτισμού μας. Το μόνο που χρειάζεται είναι, μια μικρή απροσεξία και τι μπορεί να αναχαιτίσει αυτό το τόσο επικίνδυνο στοιχείο; Θα ακολουθήσει αναρχία και κατάρρευση της θεοκρατίας. Ο Προμηθέας κύριοι, είναι ένοχος εγκληματικής αμέλειας, γιατί έφερε εις τον κόσμο, κάτι τόσον επιβλαβές. Εγώ θα χαρακτήριζα το αδίκημα του, ως πρόκληση βαρέων σωματικών βλαβών και σημαντικών υλικών ζημιών. Θεωρώ ότι η πράξη του θέτει εις κίνδυνο την δημόσιαν  ασφάλειαν, αποσκοπώντας στην ανατροπή του καθεστώτος. 

Εν όψει όλων αυτών προτείνω, να προσδεθεί με αλυσίδας επί σκληράς στρώμνης. Τελείωσα κύριε πρόεδρε.    

-Υπομηθέας: Έχετε απόλυτο δίκαιο κύριε,(Μουρμουρίζοντας) και θα ήθελα, να προσθέσω κάτι ακόμη:

Τι τη θέλουμε κύριοι την φωτιά; Χρησιμοποιούσαν φωτιά οι πρόγονοί μας;  

Η ανακάλυψη ενός τέτοιου πράγματος ισοδυναμεί με ασέβειαν προς την κληροδοτημένη τάξη, χμ..χμ, είναι απλώς μια επαναστατική πράξης.

Που ακούστηκε οι άνθρωποι να παίζουν με τη Φωτιά; Αναλογισθήκατε κύριοι, που είναι δυνατόν να μας οδηγήσουν όλα αυτά;                                                                                         Οι άνθρωποι θα αποχαυνώνονται δίπλα στη φωτιά και θα γίνουν τρυφηλοί από τη θαλπωρή της, αντί-αντί να πολεμούν, να αγωνίζονται και τα παρόμοια.                                                       Η αλήθεια της φύσης των φαινομένων, πρέπει να περνάει απαρατήρητη, να γλιστράει αθόρυβα και να σπέρνεται σπόρο-σπόρο, έτσι ώστε οι άνθρωποι να τη συνηθίσουν βαθμιαία.   

Τελικά αυτό το πράγμα, θα μας οδηγήσει στον εκφυλισμό, στην ηθική παρακμή και χμ-χμ, θα προκαλέσει γενικήν αναστάτωση εις την κοινότητα μας. Για να μην μακρηγορώ άλλο…. Τα σημεία αυτά της σήψης, πρέπει να παταχθούν με τον αυστηρότερο τρόπο. Η κατάστασής είναι σοβαρά, πολύ σοβαρή. Αυτό ήθελα να επισημάνω.

-Αντιμηθέας; Πολύ σωστά ομίλησες. Όλοι συμφωνούμε με τον Πρόεδρο μας ότι η φωτιά του Προμηθέα ίσως έχει απρόβλεπτες επιπτώσεις. Κύριοι, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δακτυλάκι μας, πρόκειται για κάτι τρομερό. Όποιος θα εξουσιάζει τη φωτιά, τι εκπληκτικές δυνατότητες θα έχει!! Θα αναφέρω λίγες μόνο στην τύχη. Θα μπορεί να καίει τα σπαρτά του εχθρού, τους ελαιώνες  και τα λοιπά γεννήματα. Χωρίς αδικίες και πολέμους δε θα υπήρχε η ιστορία και στο μέλλον η ιστορία θα γράφετε με αποκαΐδια και στάχτες. Με τη φωτιά κύριοι, ο λαός μας, απέκτησε μίαν καινούργια δύναμη και ένα όπλο, με τη φωτιά θα γίνουμε σχεδόν ισόθεοι…( Ψιθυριστά με δέος και φόβο και ύστερα ξαφνικά, ξεσπάει αγριωπά.)

 Κατηγορώ τον Προμηθέα, γιατί ενεπιστεύθει αυτό το θεϊκό και ακατανίκητο στοιχείο σε βοσκούς και δούλους, εις τον πρώτον τυχόντα. Τον κατηγορώ διότι, δεν την παρέδωσε ως όφειλε, εις τας χείρας των αρμοδίων, οι οποίοι θα την διεφύλασσαν ως  το πολυτιμότερο αγαθόν του κράτους  και θα κυβερνούσαν δι’ αυτής. Μπρος στην ανάγκη, κάθε ιδεαλισμός είναι απάτη. Ο φόβος είναι ο ιδεαλισμός των θεών. Κατηγορώ τον Προμηθέα, ότι ως εκ τούτου, υπήρξε ανάξιος θεματοφύλαξ της ανακαλύψεως της φωτιάς, η οποία θα έπρεπε να είναι μυστικόν του ιερατείου και μόνον......                                                                                   Κάθε πεποίθηση είναι φυλακή. Κατηγορώ τον Προμηθέα, (Φωνάζοντας, παρασυρμένος από τη συγκίνηση), ότι δίδαξε ακόμη και στους ξένους πως να ανάβουν φωτιά. Μάλιστα κύριοι, δεν το έκρυψε καν, από τους εχθρούς μας!!!!                                                                                           Ο Προμηθέας, δίνοντας τη φωτιά στους πάντες, δεν έκλεψε μόνο τη φωτιά από τους θεούς, αλλά και από εμάς τους ίδιους. Η ελπίδα είναι διεγερτικό για τη ζωή, πολύ ανώτερο απ΄ ότι η τύχη. 

Κατηγορώ τον Προμηθέα, ότι είναι ένοχος εσχάτης προδοσίας! 

Τον κατηγορώ γιατί συνωμότησε εναντίον της κοινότητας μας, ( Βήχας μετά παύση και συνεχίζοντας με στριγκή φωνή-υστερική ). Ζητώ την καταδίκη του εις θάνατον. ( Ασθμαίνοντας ξεψυχισμένα, κάθεται και απλώνει τα πόδια του).

-Υπομηθέας: Λοιπόν κύριοι, θέλει να μιλήσει κανείς άλλος; ( Σιωπή από όλους. Κουνάνε τα κεφάλια τους αρνητικά.).

Τότε κατά τη γνώμη του δικαστηρίου, ο κατηγορούμενος Προμηθέας κρίνεται ένοχος. Πρώτον για το αδίκημα της βλασφημίας και ιεροσυλίας. Δεύτερον, διότι προκάλεσε σοβαρές σωματικές βλάβες και υλικές ζημιές, εις την ιδιοκτησίαν τρίτων και έθεσεν εις κίνδυνών τη δημόσιά ασφάλειαν. Τέλος είναι ένοχος εσχάτης προδοσίας και ιεροσυλίας. Κύριοι, προτείνω να καταδικασθεί εις ισόβια δεσμά και επιπροσθέτως να προσδεθεί με αλυσίδας επί σκληρής στρωμνής, ή αλλιώς να καταδικασθεί, εις θάνατον ..αχμααχμ…..

-Αντιμηθέας: Ή και τα δύο, (σκεπτικός), έτσι ώστε να ικανοποιηθούν και οι δύο καταδικαστικές προτάσεις.

-Υπομηθέας: Τι εννοείς και τα δύο;

-Αντιμηθέας: Το σκέφτηκα πριν  από λίγο. Ίσος θα μπορούσαμε να το πετύχουμε ως εξής: Θα καταδικάσουμε τον Προμηθέα να μείνει δεμένος σε ένα βράχο όλη του τη ζωή και θα αφήσουμε τα όρνεα, να τρώνε το άθεο συκώτι του. Καταλάβατε τι θέλω να πω εξοχότατε; ( Τρίβοντας τα χέρια του.).

-Υπομηθέας: Ναι αυτό μπορεί να γίνει. ( Με ύφος ατάραχο, βλέπει ψηλά προς κάποια κορυφή, ή τον ουρανό.). Κύριοι, αυτή θα ήταν όντως παραδειγματική τιμωρία και μάλιστα ταιριαστή για ένα τέτοιο ιδιότυπο έγκλημα δε νομίζετε; Υπάρχουν αντιρρήσεις; ( Σιωπή, κουνάνε τα κεφάλια τους.). Τότε η συνεδρίαση θεωρείται λήξασα…

( Αποχωρούν παίρνοντας τα φανάρια τους και τους παπύρους σαν κλέφτες με γοργά, χοροπηδηχτά βήματα. Ο Προμηθέας σβήνει το φανάρι του και ξαπλώνει με ανοιχτά χέρια και πόδια, σαν το Βιτρούβιο άντρα.).

 

                                                   ΤΕΛΟΣ  Α΄ ΜΕΡΟΥΣ       

    

 

                                                ΜΕΡΟΣ Β΄ ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Σκηνικό: Τραπέζι με πιατέλα με κρέατα, μία κανάτα με κρασί, δύο σκαμπό. Δεξιά ο γιος του Υπομηθέα, Επιμηθέας, αριστερά ο Υπομηθέας. Ο Υπομηθέας, ροκανίζει ένα μπούτι αρνίσιο με τα χέρια, κάπου δεξιά, καίει ένα τζάκι ή ένα φανάρι ή μία ψησταριά. Ο Επιμηθέας με γαλάζιο κοντό ένδυμα ή στολή οπλίτη.

 -Επιμηθέας: Και γιατί καταδίκασες τον Προμηθέα σε θάνατο μπαμπά;

-Υπομηθέας: ( Μασουλώντας με ήχους .. μιάμ… μμμμ..) Μα την πίστη μου, αυτό το αρνάκι είναι πιο νόστιμο ψημένο απ΄ότι άψητο. Βλέπεις τελικά η φωτιά χρησιμεύσε και σε κάτι….( Παύση ). Για λόγους δημοσίου συμφέροντος το έκανα, καταλαβαίνεις; Γιατί τι θα γινόμαστε εάν επιτρέπουμε στον καθένα να επινοεί ατιμωρητί- επειδή έτσι του αρέσει-σπουδαίες ανακαλύψεις; Μη ξεχνάς νεαρέ μου, πως το συμφέρον της πατρίδας είναι υπεράνω της δικαιοσύνης. Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω; Μου φαίνεται όμως ότι αυτό το κρέας, θέλει κάτι ακόμα. Ανά…… το βρήκα … (Φωνάζει με ενθουσιασμό και σηκώνεται από το κάθισμα του με υψωμένα τα χέρια και τις παλάμες στραμμένες στον ουρανό.). Το ψητό αρνάκι θέλει αλάτι, ρίγανη, και σκόρδο. Να πως θα έπρεπε να το ψήνουν για να γίνει μπουκιά και συχώριο. Αυτή είναι  ανακάλυψη μια φορά! Μπράβο μου!!! Και πάω στοίχημα, πως κάτι τέτοιες ανακαλύψεις που ομορφαίνουν τη ζωή, δεν περνάνε καν από το μυαλό ανθρώπων σαν τον Προμηθέα.

-Επιμηθέας: Πρόσεχε μπαμπά κινδυνεύεις!!! Ε αν την ανακάλυψη σου μάθουν οι θνητοί, θα κάνουν αλυσίδες καταστημάτων ταχυφαγίας και θα είναι ευδαίμονες ωσάν το Δία. Θα τσικνίζουν για την ευχαρίστηση τους, αδιαφορώντας για θυσίες στους θεούς και τότε πατέρα, οι θεοί θα πεθάνουν. Διότι και οι θεοί, πεθαίνουν, όταν τους ξεχνάνε οι άνθρωποι. Η λογική αρχίζει στην κουζίνα πατέρα. Όταν οι θνητοί, δε θα κρυώνουν, υπό την ανακάλυψη του Προμηθέα, δε θα διψούν, δε θα πεινούν, θα είναι πιο ευδαίμονες από τους θεούς, χωρίς τον φόβο του φωτισμένου από δάδες,  Άδη και το φόβο του θανάτου. Θα θεωρούν χαμένη τη μέρα εκείνη, που δε θα έχουν χορέψει ούτε μία φορά. Πατέρα, κατά κανόνα, όλα τα πράγματα τα ανακαλύπτει, αυτό το απόλυτα χυδαίο και άμυαλο ΟΝ η ΤΥΧΗ, κατά ΤΥΧΑΙΟΤΗΤΑ. Ο άνθρωπος που θέλει να σώσει τον κόσμο και να βοηθήσει τους συνανθρώπους του, πάντα έρχεται σε σύγκρουση με καποιανού το συμφέρον. Δε μπορείς να ευχαριστήσεις και τους πάντες, δε γίνεται. Σε βλέπω λοιπόν πατέρα, κατηγορούμενο στην επόμενη δίκη.

Εγώ τώρα για το καλό και για το κακό θα πάω να συναντήσω αυτό το θελκτικό φάντασμα την Πανδώρα με το κουτάκι της, το κοσμημένο μ΄ όλες τις χάριτες.

 

                                                           ΤΕΛΟΣ

Φινάλε: Όλος ο θίασος, βγαίνει και υποκλίνεται με φαναράκια στα χέρια.     

Η πνευματική ιδιοκτησία αποκτάται χωρίς καμία διατύπωση και χωρίς την ανάγκη ρήτρας απαγορευτικής των προσβολών της. Επισημαίνεται πάντως ότι κατά το Ν. 2121/1993 και κατά την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης (που έχει κυρωθεί με το Ν. 100/1975) απαγορεύεται η αναδημοσίευση και γενικά η αναπαραγωγή της στοιχειοθεσίας της σελιδοποίησης, του εξωφύλλου και γενικότερα της όλης αισθητικής εμφάνισης του παρόντος έργου, με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά, στο πρωτότυπο ή σε μετάφραση ή άλλη διασκευή, με φωτοτυπίες, ηλεκτρονικές ή οποιεσδήποτε άλλες μεθόδους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του Ν. 2121/1993, χωρίς γραπτή άδεια του εκδότου και του  συγγραφέα.