Ο Μύθος του Ιησού

 

                                        Ο Μύθος του Ιησού

    Η μυθολογική φαντασία είχε ξεπεράσει κάθε όριο. Στην ικανότητα αυτών που έκαναν εκείνες τις περιγραφές υποκλίνομαι. Εμμένω, όμως, στην ιστορική αλήθεια. Μεγάλοι ερευνητές, όπως ο Bruno Bauer, o Saxtus Grammaticus, o Schleiermacher, o Möricke, καί πλειάδα άλλων, δεν αποδέχονται τα παραμύθια των Εβραίων μυθοπλαστών της Παλαιάς Διαθήκης, ούτε τα μεταγενέστερα του Ωριγένη, του Φίλωνος κ.λ.π. Ο κοντινότερος προς την γέννηση κάποιου Ιησού, είναι δε γνωστό ότι, το όνομα Ιησούς στην Ιουδαία ήταν το συνηθέστερο, ο Ιώσηπος, γράφει σε γραπτό του που ανακαλύφθηκε στη Σλοβενία, ότι "δίκασαν κάποιον Ιησού που αντιτάσσονταν στην τάξη και στρέφονταν κατά των αποφάσεων των Ρωμαίων...". Τα πληρέστερα γραπτά του πλαστογραφήθηκαν κατά την παποκρατία και την εγκληματική καταπίεση της ανθρωπότητας από τον Χριστιανισμό και την Καθολική Εκκλησία ιδιαιτέρως. Εάν επρόκειτο να είναι αληθή όλα αυτά, αυτά που γράφουν οι διαθήκες, ο Ιώσηπος που στο έργο του "Η Καταστροφή της Ιερουσαλήμ", που το συνέγραψε μετά την καταστροφή από τον Τίτο το 70 μ.Χ, δεν θα αναφέρονταν με λεπτομέρειες, που θα είχε και την επιβεβαίωση των μυθοπλαστών καί την αναγνώριση των εκπροσώπων της θεοκρατίας της εποχής; Όλα αυτά που γράφηκαν, τα "ξετίναξε" ο Κέλσος και με ατράνταχτα στοιχεία τα συνέτριψε. Το έργο του Κέλσου, ως ήταν φυσικό, το εξαφάνισαν. Αλλά, από σύμπτωση βρέθηκε σε βιβλίο όπου προσπαθούσαν να διαψεύσουν οι υποστηρικτές της μυθοπλασίας, τα επιχειρήματα του Κέλσου και έτσι, ένα μεγάλο μέρος ξανακυκλοφόρησε. ΄Ενα άλλο έργο που εξανεμίζει την μυθοπλασία είναι το "De tribus impostoribus", που αποδίδεται στον Φρειδερίκο τον Μέγα, αποκαλύπτει την απάτη των πρωτεργατών των θρησκειών καί βρέθηκε καί αυτό υπό διωγμό. Ένας άλλος ιστορικός ερευνητής με τεράστιο έργο, ο Γερμανός Karlheinz Deschner, στο δεκάτομο έργο του με τίτλο "Kriminalgeschichte des Christentums", αποκαλύπτει καί συντρίβει τη συνωμοσία της θεοκρατικής μυθοπλασίας του Ιησού καί των άλλων κατασκευασμένων "αγίων" και "οσίων" της εποχής της θρησκειογεννέσεως καί θρησκειοκατασκευής. Η Ανθρωπότητα έπεσε θύμα μιάς καλά οργανωμένης συνωμοσίας καί ενώ απαλλάχτηκε από τους τοπικούς θεούς, αποδέχτηκε κάποιον κατασκευασμένον ξένο γιά να τυραννάει τη ζωή της. Η παράδοση πέρασε ως ιστορική αλήθεια. Οι πληρωμένοι ρασοφόροι Γκαιμπελίσκοι στην δισχιλιετή πορεία, έκαναν καλά τη δουλειά τους. Πόσο ακόμα θα τυραννάει φωτισμένους ανθρώπους αυτό το ανούσιο παραμύθι;

Στην Αίγυπτο, πολύ πριν από την αυγή του χριστιανισμού και πολύ πριν γεννηθεί κάποιος από τους συγγραφείς της σημερινής Χριστιανικής Γραφής ή πολύ πριν τα δόγματα του ονομαστούν ως χριστιανικά , ο αιγυπτιακός λαός είχε αρκετούς αγγελιοφόρους του Θεού ( θείες ενσαρκώσεις) που γεννήθηκαν από παρθένους μέσω θεϊκής άμωμης σύλληψης. Ο Ωρος ήταν γνωστός σε όλους τους αρχαίους Αιγυπτίους ως γεννημένος από την παρθένο Ίσιδα και η σύλληψή και η γέννησή του θεωρήθηκαν ως ένα από τα τρία μεγάλα μυστήρια ή μυστικιστικά δόγματα της αιγυπτιακής θρησκείας. Κάθε στιγμή της σύλληψης και της γέννησης του Ωρου απεικονίστηκε σε γλυπτά και εικόνες , και έγινε κεντρικό σημείο λατρείας και προσευχής όπως ακριβώς και η άμωμη και θεία σύλληψη και γέννηση του Ιησού ανάμεσα στους χριστιανούς σήμερα. Ένας άλλος αιγύπτιος θεός που ονομάζεται Ρα γεννήθηκε επίσης από παρθένο με θεία σύλληψη . Σε μια από τις αρχαίες τοιχογραφίες ενός ναού κατά μήκος του Νείλου, υπάρχει μια πανέμορφη σκαλισμένη εικόνα που δείχνει τον θεό Θωθ - τον αγγελιοφόρο του Θεού – να αναγγέλλει στην παρθένα βασίλισσα Ματμες , ότι πρόκειται να γεννήσει έναν θεϊκό Υιό του Θεού, ο οποίος θα είναι ο βασιλιάς και ο λυτρωτής του λαού της.
Όσον αφορά την Περσία, διαπιστώνουμε ότι ο Ζωροάστρης ήταν ο πρώτος από τους παγκόσμιους λυτρωτές, που αναγνωρίστηκε ότι γεννήθηκε με άμωμη θεία σύλληψη μέσω παρθένου. Αρχαία γλυπτά και εικόνες αυτού του σπουδαίου Θεανθρώπου τον δείχνουν που περιβάλλεται από μια αύρα λαμπερού φωτός που γεμίζει τον ταπεινό τόπο της γέννησής του. Ο Κύρος, βασιλιάς της Περσίας, πιστεύεται επίσης ότι ήταν θεϊκής καταγωγής. Στα αρχεία της εποχής του, αναφέρεται ως ο Χριστός ή ο χρισμένος Υιός του Θεού και θεωρήθηκε ως αγγελιοφόρος του Θεού.
Ακόμη και ο Πλάτωνας, ο οποίος γεννήθηκε στην Αθήνα το 429 π.Χ., θεωρήθηκε ότι ήταν Υιός του Θεού που γεννήθηκε με άμωμη σύλληψη από τη παρθένα Περικτιόνη. Καταγράφεται στα αρχαία αρχεία ότι ο πατέρας του Πλάτωνα, ο οποίος ήταν γνωστός ως Αρίστων , είχε προειδοποιηθεί σε ένα πνευματικό όραμα να διατηρήσει αγνή και ιερή τη σύζυγο του μέχρι τη θεϊκή άμωμη σύλληψη και τη γέννηση του παιδιού που επρόκειτο να έρθει , και ότι η σύλληψη αυτού του παιδιού θα γινόταν με θεϊκά μέσα.

Ο Απολλώνιος o Τυανεύς γεννήθηκε επίσης από παρθένο μητέρα σύμφωνα με τις βιογραφίες που καταγράφηκαν για αυτόν κατά τη διάρκεια και λίγο μετά την εποχή του. Σύμφωνα με αυτές τις βιογραφίες , η μητέρα του Απολλώνιου στο 41 π.Χ. ενημερώθηκε από έναν θεό σε ένα όνειρο ότι θα γεννούσε έναν μεγάλο αγγελιοφόρο του Θεού ο οποίος θα ήταν γνωστός ως Απολλώνιος.
Μιλώντας για διάσημους Μύστες και Διδασκάλους που άφησαν πίσω τους αδιαμφισβήτητα αρχεία για τη σπουδαία συμβολή τους στην εξέλιξη της ανθρωπότητας , διαπιστώνουμε ότι ο Πυθαγόρας, που γεννήθηκε γύρω στο 570 π.Χ., θεωρήθηκε και κατά τη διάρκεια της ζωής του και μετά ως Θεία ενσάρκωση . Σύμφωνα με τα ιερά γραπτά για αυτόν, η μητέρα του τον συνέλαβε με άμωμη σύλληψη μέσω του Αγίου Πνεύματος , το οποίο εμφανίστηκε σε αυτήν . Ο πατέρας του ενημερώθηκε επίσης μέσω ενός οράματος ότι η σύζυγός του έπρεπε να φέρει στη Γη έναν Υιό μέσω θεϊκής άμωμης σύλληψης και ότι ο γιος της θα γινόταν Λυτρωτής της ανθρωπότητας.